MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iftira
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ..."a kararın 31/12/2009 tarihinde tebliğinden sonra, sanığın diğer sanık ... ile birlikte 04/01/2010 tarihli dilekçe ile temyiz talebinde bulunduğu, bu dilekçe üzerindeki hakim havalesi ile "Dosya Gönderme Formunda" temyiz tarihi olarak 01/04/2010 tarihi gösterilmiş ise de, UYAP"ta yapılan kontrolde temyiz dilekçesinin havale tarihi ile sisteme giriş tarihinin 04/01/2010 olarak göründüğü, bu sebeple havale ve form da yazım hatası yapıldığı, sanık ..."ın temyiz talebinin süresinde yapıldığı kabul edilerek yapılan incelemede;
1-Sanık ...’in tüm aşamalarda ezik, kırık olan ve üzerinde belediyeye ait olduğuna dair yazı olmayan suça konu malzemeleri boş bir arsadan atılmış olduğunu sanıp aldığını, hırsızlık kastıyla hareket etmediğini söylemesi, tutanak mümzisi beyanları ve dosya kapsamındaki tutanaklara göre de suça konu malzemenin çürük ve paslı, üzerindeki yazıların okunmaz halde olduğu ve boş bir alandan alındığı ve bu şekilde sanığın savunmalarının dosya kapsamındaki delillerle uyumlu olduğunun anlaşılması karşısında, sanık ...’in savunmasının aksini ispat edecek şekilde yüklenen suçtan mahkumiyetini gerektirir her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden ve şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince beraat kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Sanık ..."ın iftira suçu için, kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanık ..."ın suç tarihinde sadece silinme koşulları gerçekleşmiş olan suçtan sabıkalı olması, hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalması ve bu nedenle maddi bir zararın olmaması, iftira suçu için de oluşan maddi bir zararın bulunmaması, sanık hakkında “failin
geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları” gerekçe gösterilerek 5237 sayılı TCK"nın 62. maddesinin uygulanması ve hırsızlık suçunun aynı Yasa"nın 50. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine rağmen mahkemenin 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin uygulanmamasını çelişki oluştaracak şekilde "sanığın geçmişte kasıtlı suçlardan mahkumiyetinin bulunması, kişilik özellikleri gözönünde bulundurulduğunda yeniden suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaat oluşmadığından" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeye bağlayarak hüküm kurduğunun anlaşılması,
4-5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı olarak, suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama gideri olan vekalet ücretinden eşit olarak sorumlu tutulmaları yerine “sanıklardan payları oranında alınarak katılana verilmesine” şeklinde karar verilmesi,
Kabule göre de;
5-Sanık ..."in 11.12.2006 tarihinde suça konu mallarla yakalandığı ve 09.12.2006 tarihindeki olayla ilgisi olmadığını söylediği, 09.12.2006 tarihli olayın tanığı olan ve sanıkları gören .... beyanında sanık ..."in 09.12.2006 tarihli olayı yapan kişiler arasında olmadığını söylediği ve sanık ..."in 09.12.2006 tarihli olayı yaptığı konusunda da başkaca bir delilin olmadığının anlaşılması karşısında; sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesinin uygulanma koşullarının olmadığının gözetilmemesi,
6-Sanık ...’in hırsızlık suçu için, kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, 28.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.