Edirne Kaçakçılık Kararları - Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11380 Esas 2020/7009 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11380
Karar No: 2020/7009
Karar Tarihi: 01.07.2020

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11380 Esas 2020/7009 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Dosya incelendiğinde, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak mahkeme kararında yapılan hatalar sebebiyle, sanık lehine işleyen kanunların dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. İlk olarak, suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesine göre değil de 142/1-b maddesine göre tayin edilmesi ve fazla ceza verilmesi yanlıştır. İkinci olarak, hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı bilgisinin mahkeme kararında yer almaması nedeniyle, müşteki ile sanık arasında uzlaşma işlemi gerçekleştirilmeden hüküm verilmesi doğru değildir. Son olarak, TCK'nın 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı doğrultusunda hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle sanığın temyiz itirazı yerinde görülmüş ve mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesi: Hırsızlık suçunun tanımı.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesi: Hırsızlık suçu kapsamındaki nitelikli hallerin tanımı.
- 6763 sayılı Ceza Muhak

17. Ceza Dairesi 2020/11380 E. , 2020/7009 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekinin 16.09.2012 savcılık beyanına göre, maden ocağının girişinde bulunan kapısı olmayan kilitsiz tenekelerle üzeri çevrili, üstü kapalı olan, bina vasfı olmayan yerde ceketinin cebinde bıraktığı cep telefonun çalındığını belirmesi karşısında, eylemin uzlaşmaya tabi olan TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suça uyduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 142/1-b maddesinden hüküm kurulmak suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nun 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nun 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nun 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik CMK"nun 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre müşteki için uzlaştırma işlemi yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...‘nin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 01/07/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.