MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 6. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/12/2013
NUMARASI : 2009/521-2013/1147

Taraflar arasında görülen ziynet ve eşya alacağı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesi ile; davalının, müvekkilini dövmesi ve evden atması neticesinde evde kalan ziynet eşyaları(38 adet Çeyrek, 7 adet Yarım, 7 adet Cumhuriyet altını, 3 adet Burma Bilezik, Bileklik, 11 adet Süs Bileziği, 3 adet bilezik, Bileklik, 1 adet Bilezik, Gümüş Kemer vs.) ile evde bulunan eşyaların (perdeler, halılar, avizeler, yatak odası, vs.) aynen iadesi, olmadığında bedeli olarak toplam 42.420 TL"nin yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, bilirkişi raporundaki 3.000 TL"lik eşyayı kısmen kabul ederek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece “Davalı E.. T.."in yaptığı yemin ve dosyaya sunduğu faturalar dikkate alınarak (ancak davalı E.. T.. vekilinin kabul ettiği 3.000 TL"lik kısım haricindeki) davacı M.. B.."ın eşya talepleri ile ziynet eşyaları talebinin reddine karar vermek gerekmiş ve aşağıdaki hüküm kurulmuştur, gerekçesiyle “davacı M.. B.." ın eşya taleplerinin kısmen kabulü ile, 3000 TL"lik kabul edilen kısmın davalı E.. T.."den alınarak davacıya verilmesine, kalan eşya taleplerini ve altın taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Davada, davacının davalı tarafından dövülerek evden Atılması neticesinde evde kalan ziynet eşyalarının ve ev eşyalarının aynen iadesi, olmadığında bedeli talep edilmektedir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davacının, müşterek konutu davalı tarafından dövülmesi ve evden atması neticesinde terk ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacının eve sonradan girerek altınları ve ev eşyalarını götürdüğü savunmasının ispatı davalıya aittir. İspat külfetinin davalıya ait olduğu ve davacıya yemin teklif etme hakkı bulunduğu gözetilmeden, ispat külfetinin ters çevrilerek, davacının davalıya yemin teklif etmesinin sağlanması ve davalının yemini eda ettiğinden bahisle davanın reddi doğru görülmemiştir.
Bundan ayrı, mahkemece, müşterek konutta keşif yapılıp evde bulunan mevcut eşyaların tespiti yapılıp, değeri hususunda bilirkişiden rapor alınmıştır. O halde, evde bulunan ve davacıya ait olduğu tespit edilen eşyalar yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemiş olması da doğru görülmemiş, yanılgılı değerlendirme ve eksik incelemeye dayalı kurulan hükmün bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 14.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.