Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/4, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamede bu yönde düzeltilerek onama öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında TCK"nın 89/4, 62/1. maddeleri gereğince belirlenen 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, bir gün karşılığı 20 TL olarak kabul edilerek hesap hatası sonucu 12.100 TL yerine 12.000TL adli para cezasına hükmedilerek eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki yarı römorkun bağlı olduğu çekici ile meskun mahal dışında, gece vakti, yağmurlu havada, aydınlatmanın bulunmadığı, iki yönlü iniş eğimli karayolunda seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde ıslak zeminde aracını kaydırarak yarı römorkun sağ arka kısmıyla yolun kenarında bulunan ağaca çarpması, çarpmanın etkisiyle çekici ve yarı römorkun kayarak karşı yönden gelen otomil ile çarpışması sonucu bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, bir kişinin nitelikli şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak neden olduğu olayda,
Yerel mahkemece, bozma ilamına uyulması ya da direnilmesi konusunda bir karar verilmemiş ise de, bozma ilamı doğrultusunda işlem yapılmasından dolayı hükmün eylemli uyma sonucu verildiği belirlenerek ve bu nedenle de hükmü temyizen inceleme görevinin Dairemize ait olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. paragrafındaki “TCK"nın 50/1-a ve 52/2. madde hükümleri gereğince” ibaresinden sonra gelmek üzere "adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine ve TCK"nın 52/2. maddesi gereği" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair, yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.