Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Dava tarihi : 19.06.2006
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 1.103,23 TL maddi, 2.000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine
Temyiz edenler : Davalı vekili ve Davacı vekili

Dairemizce verilen 17.03.2014 gün ve 2014/1020 esas, 2014/6467 karar sayılı ilama Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 24/06/2015 tarih ve KD – 2015/214107 sayılı yazısı ile Davacı vekilinin 02/06/2013 tarihli dilekçesinde de belirtildiği gibi, temyiz tarihinin 27/03/2013 olarak kabulü gerektiği, her ne kadar ilgili kararın 25/03/2013 tarihinde davacı vekiline tebliğinden sonra, sunulan temyiz dilekçesindeki hakim havale tarihine göre temyiz süresi geçmiş ise de, temyiz dilekçesinin UYAP girişinin 27/03/2013 tarihi olduğu, bu tarih esas alınarak, davacı vekilinin temyiz talebinin süresinde kabulü ile yerel mahkemenin esas kararına dair yeniden karar verilmesi gerektiği gerekçesi ile itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02.07.2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
İncelenen dosyada, Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/02/2013 tarih, 2012/592 esas, 2013/104 sayılı kararı ile haksız tutuklama nedeniyle açılan tazminat davasında, davanın kısmen kabulü ile 1.103,23 TL maddi, 2.000 TL manevi tazminatın davalı ...nden alınarak davacıya verilmesine, 2.640 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karar verildiği ve hükmün davacı ... vekili ve davalı Hazine vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 03/01/2014 tarih, 12-2013/167039 sayılı tebliğnamesi ile davalı ve davacı vekillerinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün onanması talep edilmiş olup, Dairemizce hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi sonucunda, 17.03.2014 gün ve 2014/1020 esas, 2014/6467 karar sayılı ilamı ile;
1-Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Davacı hakkında verilen 25/02/2013 tarihli hükme ilişkin gerekçeli karar ile bu karara yönelik davalı vekilinin temyiz istemine ilişkin dilekçenin davacı vekiline 25/03/2013 tarihinde tebliğ edildiği, davacı vekilinin tebliğ edilen hükmü 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesindeki bir haftalık kanuni temyiz süresinden ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununa göre, davalı tarafın temyiz dilekçesinin kendisine tebliğinden itibaren, öngörülen 10 günlük süreyi geçirdikten sonra, hükme ilişkin temyiz itirazlarını bildirdiğinin anlaşılması nedeniyle, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Davalı Hazine vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
19/06/2006 olan dava tarihinin, gerekçeli karar başlığına 21/06/2006 olarak yazılmış olması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiş ve nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçların niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle, hak ve nasafet kurallarına uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, davacıya bu ölçütlere uymayacak miktarda az manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, karar verildiği görülmekle, incelenen dosya içeriğine göre;
Dairemizce verilen ilamın 09.06.2014 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği, aradan bir yıldan fazla süre geçtikten sonra Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 24.06.2015 tarihinde itiraz yasa yoluna başvurulduğu 5271 sayılı CMK’nın ‘’Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısının İtiraz Yetkisi’’ başlıklı 308. maddesinde, Yargıtay ceza dairelerinden birinin kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısının re"sen veya istem üzerine, ilamın kendisine verildiği tarihten itibaren 30 gün içinde Ceza Genel Kuruluna itiraz edebileceği öngörülmüştür. Ancak itiraz süresi kural olarak 30 gün olmakla beraber ayrık bir hüküm getirilmiş ve sanık lehine itirazlarda süre aranmayacağı kurala bağlanmıştır. "Sanık" sıfatını taşıyanlar için geçerli bulunan “lehe itiraz yasa yoluna başvurulduğunda süre koşulu aranmayacağı” yönündeki usul kuralının bu sıfatı taşımayan haksız tutuklama tazminatı davacısı yönünden geçerli sayılabilmesi olanaklı değildir. Yargıtay C. Başsavcılığı bu konulardaki itirazlarını ilamın kendisine tevdiinden itibaren 30 günlük yasal sürede yapmadıkça itirazın Ceza Genel Kurulu’nca görüşülmesi olanağı kalmayacaktır. Bu itibarla Yargıtay C. Başsavcılığı itirazının süre yönünden reddine karar verilmelidir.’’ şeklinde olup, Dairemizce açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının süresinde kabul edilmeyeceği sonucuna varılmakla birlikte itirazın reddine karar verilmesi yetkisi bulunmadığından, bu konuda değerlendirme yapmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
Gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının öncelikle süre yönünden değerlendirilmesi için dosyanın 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası gereğince Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 07/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.