MAHKEMESİ : ÇANKIRI 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/02/2013
NUMARASI : 2011/456-2013/58

Taraflar arasında birleştirilerek görülen ecrimisil davası sonunda yerel mahkemece davanın, kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar taraf vekillerince yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi .....raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

Dava, ecrimisil isteğine ilişkindir.
Davacı, davalı ile paydaşı oldukları 579 ada 118 sayılı parseldeki, B blok, 25 numaralı bağımsız bölümün davalı tarafından kullanıldığını, taşınmazdan yararlanamadığını ileri sürerek 28.12.2007 tarihinden dava tarihine kadarki dönem için belirlenecek ecrimisile karar verilmesini istemiş, yargılama sırasında talebini ıslah etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacıya pay devrinin gerçekleştiği 28.12.2007 tarihinden öncesinde davacı kayıt maliki olmadığından bu döneme ilişkin talebin yerinde olmadığı, ancak bu tarihten sonrası için pay oranında ecrimisil istenebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Toplanan delillerden ve tüm dosya içeriğinden, özellikle davalının beyanından çekişme konusu dükkan niteliğindeki 25 numaralı bağımsız bölümün 1997 yılında taraflarca satın alındığı ancak davalı adına tescilin yapıldığı, 28.12.2007 tarihinde 1/2 payın satış suretiyle davacı adına tescil edildiği, ancak bu süre zarfında dükkanın davalı tarafından kullanıldığı anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere ecrimisil, kötü niyetli zilyedin malike ödemekle yükümlü olduğu bir bedeldir.
Davacı, davalıya 25.6.2010 tarihinde ihtarname keşide ettiğini bildirmiş, buna ilişkin olarak davalıya tebliğ edilip edilmediği anlaşılamayan ihtarname başlıklı bir belge ibraz etmiş, ancak tanık Kasım Akcakaya, dava konusu taşınmazı davacının hiç kullanmadığını, alındığı tarihten itibaren davalının kullandığını, davacının davalıdan kira bedeli talep ettiğini, kendisinin de tarafları anlaştırmak istediğini fakat davalı sert çıkınca aracı olmaktan vazgeçtiğini beyan etmiştir.
Bu durumda, taşınmazın davalı tarafından davacının muvafakati ile kullanıldığı, ancak bir aşamada muvafakatin geri alındığı açıktır.
Ne var ki mahkemece muvafakatin geri alındığı bu tarih saptanmış değildir.
Hal böyle olunca, ihtarname başlıklı 25.6.2010 tarihli belgenin davalıya tebliğ edilip edilmediği, tebliğ edilmiş ise bu tarih ile davalı taşınmazı dava tarihinden önce boşalttığını savunduğundan taşınmazın boşaltıldığı tarih de saptanarak tebliğ tarihi ile tahliye tarihi arasındaki dönem için ecrimisile hükmedilmesi, böyle bir tebliğ yok ise, ifadesine başvurulan tanığın hangi tarihte tarafları uzlaştırmaya çalıştığının saptanması ve bu tarih itibariyle ecrimisilin belirlenmesi gerekirken, söz konusu tarihlerden önce davalı kötü niyetli olmadığından aleyhine ecrimisile hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin sonuca gidilmesi isabetsizdir.
Kabule göre de, belirlenen ecrimisile tahakkuk tarihleri itibariyle kademeli faiz uygulanması gerekirken dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi isabetsiz olduğu gibi, hükme elverişli olmayan bilirkişi raporuna itibar edilmesi de doğru değildir.
Davalının temyiz itirazı açıklanan nedenden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 15.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.