MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüs, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdureler Shalola ile Tazagul"a yönelik)
HÜKÜM : Mahkumiyet (mağdure sayısınca ayrı ayrı), temyiz isteminin reddi

İlk derece mahkemesince verilen hükümler ile temyiz isteminin reddine dair ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Sanık müdafisince Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi (UYAP) ortamında karar tarihinden sonra oluşturulan savunma içerikli dilekçenin aynı zamanda hükümleri temyiz etmek amacıyla hazırlanarak Uyap sistemine kaydedildiğinin anlaşılması karşısında, sanık müdafisinin temyizi süresinde kabul edilip, mahkemece temyiz isteminin reddine dair verilen ek karar kaldırıldıktan sonra yapılan incelemede gereği görüşüldü:
Müştekilerin beyanları ile iddianame anlatımına göre sanığın, olay günü rızalarıyla evine gelen reşit müştekilere karşı onları bulundukları yerden başka bir yere götürmeksizin cinsel saldırı suçunu işlediğinin tüm dosya içeriğinden anlaşılması karşısında, bu kapsamda müştekileri cinsel eylem süresince alıkoymasının bu suçun unsuru sayılıp, ayrıca kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun kanuni unsurları itibarıyla oluşmadığı gözetilerek beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkûmiyetine hükmedilmesi,
Oluşa uygun kabule göre sanığın, önce cinsel ilişki teklifinde bulunduğu müştekilerin olumsuz yanıt vermesi üzerine onları öldürmekle tehdit ederek müşteki Shalola’ya sarılıp, diğer müşteki Tazagul’u yatağa yatırarak cinsel saldırıda bulunmaya çalıştığı tüm dosya içeriğinden anlaşılmakla, mevcut haliyle sanığın kastının organ sokmaya yönelik olduğuna dair fiili bir davranışının da bulunmaması nedeniyle eylemlerin cinsel saldırı suçunu oluşturduğu gözetilerek hükümler kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek nitelikli cinsel saldırı suçuna teşebbüsten mahkumiyet kararları verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 01.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.