21. Hukuk Dairesi 2015/4754 E. , 2015/18811 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : Ankara 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/10/2014
NUMARASI : 2012/670-2014/980
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle, 53.646,35 TL maddi ve manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmesi ve davacı vekilince de duruşma talep edilmesi üzerine, dosya incelenerek, işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 20/10/2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı vekili Avukat G... E... ile karşı taraf vekili Avukat H... Ş... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi .. tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü ve aşağıda karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle, kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, 17.12.2011 tarihli iş kazasında yaralanarak %40 oranında sürekli iş göremezliğe maruz kalan sigortalının maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, asıl davada 1.000,00 TL maddi tazminatın, birleşen Ankara 4. İş Mahkemesinin 2014/829 sayılı dosyasında açılan davada ise 12.646,35TL maddi-40.000,00TL manevi tazminatın 17.12.2011 tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine,karar verilmiştir.
Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanmayan zararın ödetilmesine ilişkin davalarda (tazminat davaları) öncelikle haksız zenginleşmeyi ve mükerrer ödemeyi önlemek için Kurum tarafından hak sahiplerine bağlanan gelirin peşin sermaye değerinin tazminattan düşülmesi gerektiği Yargıtay’ın oturmuş ve yerleşmiş görüşlerindendir. 5510 sayılı yasanın 21/4. maddisine göre ise “... İş kazası, meslek hastalığı ve hastalık, üçüncü bir kişinin kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalıya ve hak sahiplerine yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı, zarara sebep olan üçüncü kişilere ve şayet kusuru varsa bunları çalıştıranlara rücû edilir.” hükmü düzenlenmiştir.
Dosya kapsamından; 17.12.2011 tarihli iş kazasının oluşumunda %75 davalı işverenin, %25 oranında ise dava dışı sürücü A.. P.. kusurlu olduğu, hükme esas alınan hesap raporunda davacıya %40 maluliyeti karşılığı Kurumca bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerinin tamamının rücuya tabi görülerek hesaplanan zarardan düşüldüğü anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacı için hesaplanan zarardan Kurum tahsisinin düşülerek maddi zararın tespit edilmesi yöntem olarak doğru olmakla birlikte bu tenzilat sırasında 5510 Sayılı Yasanın 21/4 maddesinin gözetilmemesi hatalı olmuştur. Şöyle ki; yukarıda da belirtildiği üzere iş kazası eğer üçüncü bir kişinin kusuru nedeniyle meydana gelmişse, sigortalıya yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı, zarara sebep olan üçüncü kişilere rücu edilecektir. İşbu dosyada da kusurlu bulunan sürücü A...P...üçüncü kişi olduğu açıktır. Hal böyle olunca davacının maddi zararının hesaplanması sırasında 5510 Sayılı Yasanın 21/4 maddesi gözetilerek üçüncü kişiye rücu edilebilecek Kurum ödemesinin “yarı oranında” olduğu gözetilmeden tamamen tenzil edilmesi doğru olmamıştır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ : Kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 1.100.00TL. duruşma Avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, davalı Kurum harçtan muaf olduğundan temyiz harcının iadesine, 20/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.