Bursa Ceza Kararları - Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4828 Esas 2020/2352 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4828
Karar No: 2020/2352
Karar Tarihi: 02.06.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4828 Esas 2020/2352 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet kararı verdi. Ancak temyizde, suçun ceza miktarı itibarıyla üst sınırının değişmiş olması ve suçun vasfının yeniden değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle, görevsizlik kararı verilmesi gerektiğine karar verildi. Mahkemenin görevsizlik kararı vermesi gerektiği sonucuna varılması nedeniyle, karar bozuldu. Yukarıdaki kararda bahsedilen kanunlar şunlardır: 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi, 6545 sayılı Kanun (cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan kanun), 5235 sayılı Kanun'un 12. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 4. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2016/4828 E. , 2020/2352 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.