MAHKEMESİ : İstanbul 17. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 22/01/2013
NUMARASI : 2012/112-2013/61

S.. Ö.. ve H.. Y.. ile N.. Y.. ve müşterekleri aralarındaki katılma alacağı davasının reddine dair İstanbul 17. Aile Mahkemesi"nden verilen 22.01.2013 gün ve 112/61 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacılar vekili, 02.10.2007 tarihinde vefat eden davacılar murisi A.. Ö.. ile 08.08.2012 tarihinde vefat eden davalılar murisi Ş.. Ö.."ün 1987 yılında evlendiğini, evlilik birliği içinde 31.07.2002 tarihinde 2009 ada parsel sayılı taşınmazın edinilerek davalılar murisi adına tescil edildiğini açıklayarak, edinilmiş mallara katılma rejiminin tasfiyesiyle fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla 45.000 TL"in yasal faizi ile davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılardan N.. Y.. vekili, dava konusu taşınmazın davalı murisi Ş.."nin ilk evliliği sırasında edinilen 3009 ada parselin satışından elde edilen parayla alınan 420 ada parsel nolu meskenin satışından elde edilen parayla alınan kişisel mal niteliğinde olduğunu bildirmiş ve davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, eşler arasında uygulanması gereken 10 yıllık zamanaşımı süresinin eşlerin ölümünden sonra mirasçılar arasında açılan davalarda 1 yıl olarak uygulanması gerekip davacılar murisinin ölüm tarihi ile davanın açıldığı tarih arasında TMK"nun 178. maddesindeki 1 yıllık zamanaşımı süresi geçtiğinden davanın reddine karar verilmesi üzerine; Hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar murisi ile davalılar murisi 25.01.1988 tarihinde evlenmiş ve evlilik birliği davacılar murisinin 02.10.2007 tarihinde ölümü ile son bulmuştur. TMK"nun 225. maddesinin 1. fıkrasına göre evliliğin ölüm ile sona erdirilmesi durumunda, eşler arasındaki mal rejimi ölüm tarihi itibariyle son bulur. Sözleşmeyle başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında evlenme tarihinden 4721 sayılı TMK"nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar 743 sayılı TKM’nin 170. maddesi gereğince mal ayrılığı, bu tarihten davacılar murisinin öldüğü 02.10.2007 tarihine kadar ise, 4721 sayılı TMK"nun 202. maddesi uyarınca yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir.
Dosya kapsamı, dava dilekçesindeki açıklamalar ve tapu kaydı bulunmuyorsa da, taşınmazın 31.07.2002 tarihinde edinildiği hususunda taraflar arasında ittifak bulunmakla dava, edinilmiş mal niteliğindeki taşınmaz üzerindeki katılma alacağı isteğine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmişse de, bu görüşe katılma olanağı bulunmamaktadır. Hemen belirtmek gerekir ki, Dairenin ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun istikrarlı içtihatlarında evliliğin ölüm nedeniyle sona ermesi halinde Borçlar Kanunu"nun genel hükümleri uyarınca uygulanacak zamanaşımı süresi TMK"nun 5. maddesi yoluyla 6098 sayılı TBK"nun 146. maddesinde yer alan 10 yıl (mülga BK.m.125.) olarak kabul edilmiştir. Buna karşılık evliliğin boşanma nedeniyle sona ermesi halinde Daire tarafından 1 yıl olarak kabul edilen zamanaşımı süresi, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 17.04.2013 tarih ve 2013/8-375 Esas, 2013/520 Karar sayılı kararıyla edinilmiş mallara katılma rejimi (katılma alacağı) bakımından TMK"nun 5. maddesi yoluyla 6098 sayılı TBK"nun 146. maddesinde yer alan 10 yıllık zamanaşımı süresinin uygulanacağı öngörülmekle Daire tarafından da benimsenmiştir.
Somut olayda tarafların evli iken ölen A.. Ö.. ve Ş.. Ö.."ün mirasçıları olup murislerinin ölümü ile TMK"nun 599 maddesine göre mirası bir bütün halde alacak ve borçları ile birlikte kanun gereğince kazandıklarından mal rejiminin tasfiyesine ilişkin davada uygulanması gereken zamanaşımı süresi yukarıda açıklandığı üzere 10 yıldır. Hal böyle iken tarafların murisleri arasındaki mal rejiminin sona erdiği 02.10.2007 tarihi ile eldeki davanın açıldığı 10.09.2012 tarihi arasında 10 yıllık süre geçmediğinden tarafların bildirdikleri deliller toplanıp sonucuna göre bir karar vermek gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile usul ve kanuna aykırı görülen hükmün 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre işin esasına yönelik hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/1. maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacılara iadesine, 12.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.