MAHKEMESİ : ANKARA 8. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/12/2013
NUMARASI : 2013/563-2013/1696

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, tarafların Ankara 3. Aile Mahkemesinin 2008/266 esas sayılı kararıyla boşandıklarını, davalı için 455 TL yoksulluk nafakası bağlandığını, karar sonrasında davalının emekli olup aylık almaya başladığını, ayrıca Kırıkkale de bulunan taşınmazından kira aldığını, çocuklarının da maddi destekte bulunduğunu ve yoksulluğunun ortadan kalktığını, müvekkilinin ise siroz ve kalp hastalıklarıyla uğraştığını, çalışmayıp başkalarının yardımına ihtiyaç duyduğunu, müvekkilinin geçinemediğini öne sürerek, yoksulluk nafakasının kaldırılmasına karar verilmesini talep ve dava istemiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin boşanmadan önce emekli olduğunu, boşanma koşullarının boşanma sırasında mevcut koşullar esaslı şekilde değişmedikçe tarafları bağlayacağını, davalının kira gelirinin de boşanma öncesinde varolduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile dava tarihinden geçerli olmak üzere yoksulluk nafakasının kaldırılmasına.karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
TMK"nun 175.maddesine göre; ""Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan malî gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir.""
TMK’ nun 176/3.maddesi uyarınca; irat biçiminde ödenmesine karar verilen maddi tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü halinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi halinde mahkeme kararıyla kaldırılır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 tarih ve 1998/2–656–688 sayılı kararında da kabul edildiği gibi yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanları yoksul kabul etmek gerekir.
Yine HGK.nun 28.02.2007 tarih ve 2007/3-84 E.95 K.sayılı kararında da asgari ücret düzeyinde bir gelire sahip olunması yoksulluğu ortadan kaldıran bir durum olarak kabul edilmemiştir. Bu durum ancak nafakanın miktarını tayinde etken olarak dikkate alınmalıdır.
Somut olayda; davacının emekli olup, 1.100 TL maaş aldığı, aylık 400 TL otel ücreti ödediği ve siroz hastası olduğu belirlenmiştir. Davalının ise, boşanmadan önce 15.5.1995 tarihinde emekli olmuş olup, 2013 yılı itibariyle 1.118 TL aylık aldığı, boşanmadan önce 1996 yılında adına tescil edilmiş bir taşınmazı bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece tarafların sosyo-ekonomik durumları nazara alınarak, tarafların boşanma sırasında mevcut koşullarında esaslı şekilde bir değişitlik olup olmadığı değerlendirilip, koşullarda esaslı bir değişiklik olduğunun tespiti halinde yoksulluk nafakası miktarında hakkaniyete uygun bir indirim yapmaktan ibaret olduğu halde davanın tümden kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.