Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/1, 63, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 51/1. maddesinde fiili işlediği sırada altmış beş yaşını bitirmiş olan kişiler bakımından üç yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkumiyet halinde cezanın ertelenebileceğinin düzenlendiği, bu kapsamda suç tarihinde 65 yaşını bitirmiş olan sanık hakkında, mahkemece yasal olmayan gerekçe ile, verilen cezanın süresi dikkate alınarak TCK"nın 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de; sanığın ve müdafinin, mahkumiyet hükmü kurulması halinde, hükmolunacak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi veya ertelenmesine yönelik isteminin olmadığı, TCK’nın 50 ve 51. maddelerinin her ikisinin de kişiselleştirme kurumu olup, birbirlerine karşı önceliklerinin bulunmadığı ve TCK"nın 51.maddesinde yer alan düzenlemenin de mecburi hüküm olmadığı dikkate alındığında, sanık hakkında hükmolunan sonuç hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmiş olması sebebiyle tebliğnamedeki 1 nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, ayrıca sanığın idaresindeki kamyon ile “sola dönülmez”, “yol ver” şeklindeki trafik işaret levhalarını dikkate almadan, sola dönüşün yasak olduğu kavşak mahalline, ana yoldan gelen maktul sürücüye ilk geçiş hakkını bırakmadan kontrolsüz şekilde girip karşı yol bölümüne geçmek istediği sırada meydana gelen ölümlü kazada, kazanın oluşumuna asli kusurlu olarak sebebiyet veren sanığın eyleminde, bilinçli taksirin koşullarının oluşmasına ve iddianamede de talep edilmesine rağmen, sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ve temel cezanın asgari haddin daha fazla üzerinde tayini gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle az ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli para cezasının taksitlendirilmesine karar verilirken uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 7. bendinin başına "TCK"nın 52/4. maddesi gereğince" ibaresinin yazılması suretiyle eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.