MAHKEMESİ : ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13/03/2014 tarih ve 2012/564-2014/113 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi.......... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının verilen 11.05.2010 tarihli vekaletname kapsamında müvekkili şirketin vekili olarak görev yapmakta iken, 15.11.2011 tarihli azilname ile görevinden azledildiğini, şirkete ait banka kayıtları üzerinde yapılan incelemede davalının şirket giderleri ile herhangi bir ilgisi bulunmayan bir takım işlemler yaparak davalı şirketin banka hesaplarını boşaltıldığının tespit edildiğini, davalı tarafından davacı şirket kayıtlarına geçirilmeyen 99.114,00 Euro"nun davalının uhdesinde olduğunu, azilnameye rağmen şirkete iade etmediğini belirterek şimdilik 99.114,00 Euro"nun dava tarihi itibariyle karşılığı olan 232.501,00 TL"nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı şirket defterlerinin sahibi lehine delil vasfında olmadıkları, davacı tarafça talep edilen alacağın eksik incelemeye dayalı olarak tespit edildiği, bankaya yatırılan bir kısım tutarların yasal defter kayıtlarına alınmadığının ve bu nedenle davalının zimmetinde para bulunmadığının belirlendiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, 818 sayılı BK"nın 392. maddesine göre vekilin hesap verme borcu kapsamında vekalet akdinden kaynaklanan alacak istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda yazılı gerekçeler ile davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, dava tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı BK"nın 392/1 maddesinde, ""Vekil, müvekkilin talebi üzerine yapmış olduğu işin hesabını vermeğe ve bu ......... dolayı her ne nam ile olursa olsun almış olduğu şeyi müvekkile tediyeye mecburdur."" denilmiştir. Buna göre, vekil eden davacı taraf, vekile para verdiğini ispatla yükümlü olup, bu parayı şirket yararına harcadığını, şirket işlerinde kullandığını veya şirkete geri verdiğini ispat yükü davalı vekilde bulunmaktadır. Somut olayda, vekil eden davacı tarafından şirketin banka hesaplarının davalı vekil tarafından boşaltıldığı, 99.114,00 Euro"nun (232.501,00 TL) davacı şirket kayıtlarına geçirilmeyerek davalı zimmetinde kaldığı iddia edilmiştir. Dosya kapsamında alınmış bulunan bilirkişi raporlarında da, davacı şirketin banka hesaplarına bir kısım paraların yatırıldığı, davalı vekile banka hesabından bir takım ödemeler yapıldığı belirtildiğine göre, vekil olarak davalıya verilen paraların vekil eden davacı şirket yararına harcandığını veya iade edildiğini ispat külfeti davalı üzerinde bulunmaktadır. Bu kapsamda, uyuşmazlığın vekilin hesap verme yükümlülüğünden kaynaklandığı da dikkate alınmak suretiyle davanın değerlendirilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış, hükmün davacı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 13/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.