MAHKEMESİ : Bartın 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
TARİHİ : 18/12/2014
NUMARASI : 2010/116-2014/574


Davacılar murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle 58.829.05.TL. maddi ve manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi davalılar vekilince istenilmesi ve de duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 27/10/2015 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalılardan B.. P.. adına S.... B...vekili Avukat R... A...Ç... ile karşı taraf vekili Avukat A.... Ö....geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan Avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek aynı gün Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği konuşulup düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava 29.08.2009 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerinin maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Mahkemece davacı eşin maddi tazminat isteminin kabulüne, hak sahibi olmadığından davacı çocuğun maddi tazminat isteminin reddine, davacı eş ve çocuğun manevi tazminat istemlerinin kısman kabulü ile davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiş ve bu karar süresinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu olayda; kazalının %30 işverenin ise %70 oranında kusurlu bulunduğu, davacının davalılardan B....İnş. Taah. Paz. Ltd. Şti.’ne ait işyerinde çalışmakta iken kaza geçirdiği uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık davalı R.. B..’ın kusuru bulunmasa bile zarardan sorumlu tutulup tutulmayacağına ilişkindir. Mahkemece anılan davalının ceza davasında mahkum olduğundan davalı şirketle birlikte tazminattan sorumlu olacağı sonucuna varılmışsa da varılan bu sonuç hatalı olmuştur.
Gerçekten, bir iş kazası sonucu, zarara uğrayan işçi veya hak sahiplerinin maddi veya manevi tazminat talepleri, ancak işveren veya kusurlu üçüncü kişilere karşı yöneltilebilir. Bunun dışında, aracı olarak tabir edilen kişiler aracılığı ile işe alınan işçilerin uğrayacakları zararlardan dolayı, asıl işveren de aracılarla birlikte 4857 sayılı Yasanın 2/6. maddesi uyarınca sorumlu olur.
Somut olayda davacının kaza geçirdiği işyerinin davalılardan B....İnş. Taah. Paz. Ltd. Şti’ne ait bulunduğu, davalı R.. B..’ın işveren şirketin ortağı ve işveren vekili olduğu dosya içerisindeki bilgi ve belgelerle soruşturma evraklarından anlaşılmaktadır. Bu duruma göre olay nedeniyle işverene yönelik olarak verilen kusurun davalı Bayraktar İnş. Taah. Paz. Ltd. Şti’ne ait bulunduğu ortadadır. Türk Medeni Yasası’nın 50. maddesinde tüzel kişilerin organlarının hukuki işlemleri ve diğer bütün fiilleriyle tüzel kişiyi borç altına sokacağı, organların kusurlarından dolayı ayrıca kişisel olarak sorumlu olacakları bildirilmiştir. Tüzel kişilerin borçlarından ötürü organlarının veya temsilcilerinin kişisel kusurları dışında şahsen sorumlu olacaklarına dair bir yasal düzenleme bulunmadığından, iş kazası ve meslek hastalığı nedeniyle açılan maddi ve manevi tazminat davasında, olayın meydana gelmesinde kişisel bir kusuru bulunmayan işveren vekilinin bu sıfatla hukuki sorumluluğuna gidilmesi mümkün değildir. Bu nedenlerle, zararlandırıcı olayın meydana gelmesinde kişisel kusuru bulunmayan işveren vekiline yalnız bu sıfatı nedeniyle husumet yöneltilemez. Kural olarak tazminat davasında kusurlu bulunmayan kişinin sorumluluğuna gidilmesi mümkün değildir. Davalı R.. B..’ın kusursuz sorumluluğunu gerektirir bir hukuki ilişkinin varlığı da iddia ve ispatlanmış değildir. Her ne kadar ceza davasında kesinleşmiş mahkûmiyeti bulunan kişiye tazminat davasında bir miktar kusur verilmesi gerekirse de, anılan davalı bakımından Ceza davasında hükmün açıklanmasının geri bırakılmış bulunmasına göre, kesinleşmiş bir mahkûmiyetten söz edilmek mümkün bulunmadığı gibi, kesinleşmiş bir mahkûmiyet bulunsa bile, hükme esas kusur bilirkişi raporunda davalı R.. B..’a kusur verilmemiş olup, davacı tarafça karar temyiz edilmediği gibi temyiz eden davalılar da R.. B..’a doğrudan kusur verilmemesini temyiz konusu yapmamıştır. Hal böyle olunca davalı R.. B..’ın hüküm altına alınan tazminattan sorumlu tutulmasının isabetsiz olduğu açık ve seçiktir.
Mahkemece yukarıda açıklanan maddi ve hukuksal olgular dikkate alınmadan, davalı R.. B..’ın hukuki durumunun belirlenmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı R.. B.. vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, davalılar yararına takdir edilen 1.100.00.TL. Duruşma Avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 27.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.