Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet



Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A.Katılan vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan vekilinin yüzüne karşı 30.06.2016 tarihinde karar verildiği, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık temyiz süre sonu resmi tatil olan Ramazan Bayramının son günü olan 07.07.2016 tarihine denk geldiği, tatilin ertesi günü olan 08.07.2016 tarihi idari izin kapsamında ise de, bu günün resmi tatil olarak kabul edilmesi mümkün olmadığından hükümlere karşı en geç 08.07.2016 tarihi mesai bitimine kadar temyiz yoluna başvurulması gerekirken, katılan vekilinin temyiz talebini 09.07.2016 tarihinde elektronik imza ile UYAP üzerinden göndermesi karşısında temyiz talebinin süresinde olmadığı anlaşılmakla; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE;
B. Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Olay günü gündüz vakti, iki şeritli bölünmüş asfalt Devlet karayolunda, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile 1.06 promil alkollü olarak seyri sırasında virajda direksiyon hakimiyetini kaybetmesi üzerine orta refüjü aşarak karşı yöne ait şeride girerek katılanların bulunduğu otomobile çarpması neticesinde 3 katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, TCK"nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu mahkemece de kabul edilmesine rağmen tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın beraat ya da hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının beşinci paragrafının hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 405 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 8.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 16/02/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.