MAHKEMESİ : KDZ.EREĞLİ AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/11/2013
NUMARASI : 2012/331-2013/698

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı taraf ; davalının babasının istemesi üzerine babasının kendisini ortak konuttan aldığını, evlilik süresince eşi ve ailesi ile münakaşaya girmediğini, annesi için dilenci, babası için hırsız denilerek rencide edildiğini, kendisinin saygısızlık yapmadığını, babasının evinde kaldığını, üç aylık birikmiş nafaka ile aylık 450 TL tedbir nafakasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı taraf davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile, dava tarihinden itibaren aylık 200,00 TL tedbir nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine konunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
Somut olayda, tarafların 08.06.2010 tarihinde evlendikleri, müşterek çocuklarının bulunmadığı, davacının baba evinde kaldığı ve çalışmadığı, davalının fabrikada işçi olarak çalıştığı, aylık gelirinin 1.350,00 TL olduğu anlaşılmaktadır.
Davacı ayrı yaşamada haklı olduğunun, davalı da davacının ayrı yaşamakta haklı olmadığının ispatı hususunda tanık deliline başvurmuştur. Mahkemece davacı tanıkları taraflar arasındaki uyuşmazlığın sebebi olarak kabul edilen takılar hakkında dinlenilmiş ancak davacı tanıkları davacının ayrı yaşamada haklı olup olmadığı konusunda dinlenilmemiş, mahkeme gerekçesinde ayrı yaşama hakkı olgusuna değinilmemiştir.
TMK.nun 6.maddesine göre “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.”
Buna göre, mahkemece davacının davalıdan ayrı yaşamakta haklı olup olmadığı hususu tespit edilerek ve araştırılarak hüküm kurulması gerekirken, eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, davalı tarafın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün davalı lehine HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 06.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.