MAHKEMESİ : GAZİANTEP 2. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/12/2013
NUMARASI : 2013/610-2013/1022

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı taraf, davalıdan 09.05.2012 tarihinde verilen kararla boşandıklarını ve davalı lehine aylık 300 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini, davalının 05.02.2013 tarihinde sigortalı olarak işe girmesi nedeni ile yoksulluk durumunun ortadan kalktığını ileri sürerek yoksulluk nafakasının kaldırılmasını istemiştir.
Davalı taraf, hükmedilen nafakanın davacı tarafından ödenmediğini, davalının çalışmak zorunda kaldığını, nafakaya ihtiyacının olduğunu, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davacı tarafın davasını davalının düzenli bir işe ve gelire sahip olduğu, çalışmaya başladığı gerekçesi ile yoksulluk nafakasının kaldırılması istemine dayandırdığını, davalı kadının boşanmadan sonra asgari ücretle çalışmaya başlamasının yoksulluk nafakasını kaldırmaya yeter bir gerekçe olmadığını, yoksulluğu ortadan kaldırıcı bir olgu da kabul edilemeyeceğinden bu durumun ancak nafakanın miktarının tayininde rol oynayacağı gerekçesi ile nafakanın kaldırılması talebinin reddine karar vermiş, hüküm davacı tarafça temyiz edilmiştir.
TMK. nun 176.maddesine göre; yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkemece nafaka kaldırılabileceği gibi, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına da karar verilebilir. Yasanın bu hükmü gözetildiğinde; nafaka miktarının değiştirilmesi yada kaldırılması isteklerinin, gelişip değişen şartlar ve hakkaniyet çerçevesinde değerlendirilmesi icap eder.
Somut olayda, nafaka alacaklısı olan davalının 2013 yılı Şubat ayından itibaren sürekli ve düzenli bir işte asgari ücret karşılığı çalıştığı belirlenmiştir.
Yargıtay’ın yerleşik uygulamaları ile yalnızca asgari ücretin varlığının yoksulluğu ortadan kaldırmadığı, bu durumun ancak nafakanın miktarını tayinde etken olarak dikkate alınması gerektiği ilke olarak kabul edilmiştir.
Yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda; mahkemece, yazılı gerekçe ile kaldırma isteminin reddine karar verilmesi doğrudur. Ancak davalının asgari ücretle çalışmaya başlaması yoksulluk nafakasının kaldırılması için bir olgu oluşturmasa da davalı kadının sigortalı olarak işe başlaması, davacı ile yakın gelir elde etmesi karşısında böyle bir istemin nafakanın indirilmesini de kapsadığı kabul edilerek nafakadan hakkaniyete uygun bir miktar indirime karar verilmemesi isabetli bulunmamıştır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 06.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.