MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 03.02.2014 tarih ve 2013/151-2014/20 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, 1969 yılında kurulan müvekkili şirketin “.....”, “....”, “..”, “....”, “.....”, “....”, “ ..”, “.” ve “....” markalarının sahibi olduğunu, davalı tarafından “...” ibaresini ihtiva eden markanın 16. ve 17. sınıflarda tescili için yapılan başvuruya müvekkilinin itirazının, 16. sınıf emtia yönünden kısmen kabul edildiğini ileri sürerek,....."nın 17.09.2009 tarih ve 2011-M-1844 sayılı kararının reddedilen 17. sınıftaki “polietilen sera örtüsü” emtiası için kısmen iptali ile davalı adına tesciline izin verilen “...” markasının iptalini, tescil edilmiş ise markanın hükümsüzlüğü ile terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı... vekili,... kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Davalı İleri ..... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacı markası ile başvuru markası kapsamında bırakılan ürünlerin benzer bulunduğu, başvuru markasının kelime markasından oluştuğu, ortalama tüketici kitlesinin, tescil kapsamındaki mallar yönünden ... ibaresini ... olarak telaffuz edeceği,...ibaresini tanımlayıcı olarak algılayacağı, davacı tarafın bu mallar yönünden kullanım sonucu ayırt edicilik kazandırdığı düşünülse bile tanımlayıcı ibareler üzerinde tekel hakkı kazandırmayacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,55 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 16.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.