MAHKEMESİ : ADANA 7. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/02/2014
NUMARASI : 2013/750-2014/106

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacılar tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesi ile ortak çocuklar Nur ve Büşra için 200.00"şer TL olarak ödenen iştirak nafakasının yeterli olmadığını belirterek 750.00"şer TL ye yükseltilmesini talep etmiştir.
Ortak çocuk Nur reşit olduktan sonra vekili aracılığı ile dava açarak davalı babasının 750.00.- TL yardım nafakası ödemesini talep etmiş, bu dava da asıl dava ile birleştirilmiştir.
Davalı vekili cevabında davanın reddini istemiştir.
Mahkemece ortak çocuklar için 300.00.- er TL iştirak nafakası, reşit olan çocuk için 340.00.- TL yardım nafakası takdir edilmiş,hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Asıl davada iştirak nafakalarının artırılması, birleşen davada yardım nafakası takdir edilmesi talep edilmektedir.
TMK.nun 182. maddesine göre; boşanma kararı ile velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eş, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır.
TMK.nun 330.maddesindeki düzenleme, nafaka miktarının çocuğun ihtiyaçları ile ana ve babanın hayat koşulları ve ödeme güçlerine göre belirlenir, şeklindedir.
TMK"nun 331.maddesi uyarınca da; durumun değişmesi halinde hakim nafaka miktarını yeniden belirler veya nafakayı kaldırabilir.
TMK.nun 328/1.maddesinde “Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder.” Aynı yasanın 2.fıkrasında ise, “Çocuk ergin olduğu halde eğitimi devam ediyorsa, ana ve baba durum ve koşullara göre kendilerinden beklenebilecek ölçüde olmak üzere, eğitim sona erinceye kadar çocuğa bakmakla yükümlüdürler.” hükmü mevcut bulunmaktadır.
TMK.nun 364.maddesine göre; "Herkes, yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve altsoyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür."
Aynı Kanunun 365/2.maddesinde de; "Dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir." düzenlemesi yer almıştır.
Hukuk Genel Kurulunun 7.10.1998 gün ve 1998/656-688 sayılı ilamında da; "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların..." yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Yardım nafakası, aile bireylerini yoksulluk ve düşkünlükten kurtarmaya ilişkin bir nevi sosyal yardımlaşma olup, ahlak kuralları ile geleneklerin zorunlu kıldığı bir ödevdir. Aile bağlarının herhangi bir nedenle zayıflamış olması da yükümlülüğü ortadan kaldıran bir neden olarak düzenlenmemiştir. Bu nedenlerle kanun koyucu, yardım nafakasını kişinin ve toplumun vicdanına bırakmamış, kanuni bir ödev olarak düzenlemiştir.
Okumakta olan kişi kendi emek ve geliriyle yaşamını sürdürmekten yoksun ise, ana babasından öğrenimini tamamlayıncaya kadar yardım nafakası isteyebilir. Ne var ki, bunu vermekle yükümlü tutulacak kişilerin geçim sıkıntısına düşürülmemesi asıldır.
Somut olayda, anne babanın evlenmedikleri, babanın çocukları tanıyarak nüfusuna kayıt ettirdiği, ortak çocuk Nur "un 17/11/1995, Büşra"nın 17/05/1997 doğumlu oldukları, Nur"un ailesinden ayrı kaldığı, Erzurum "da meslek yüksek okulunda okuduğu, Büşra"nın ise meslek lisesine devam ettiği, annenin çalıştığı, 800.00.- TL maaş aldığı, kirada oturduğu, evli olduğu, 2009 ve 2011 doğumlu iki çocuğunun daha olduğu, babanın ise galerici olduğu, kendi evinde kaldığı,bekar olduğu anlaşılmaktadır. Dosya kapsamına göre davacılar lehine davalı aleyhine hükmedilen nafaka miktarlarının, asgari ücret ile çalışan annenin ve oto galerisi bulunan babanın gelir durumları dikkate alındığında dengesiz olduğu , az takdir edildiği anlaşılmıştır.
O halde mahkemece; davacıların ihtiyaçları ve davalının gelir ve giderleri de dikkate alınarak, TMK"nun 4. maddesi gereğince hakkaniyete uygun nafaka miktarlarına hükmedilmesi gerekirken, tarafların gelir durumu ile orantısız, ortak çocukların giderlerinin büyük bölümüne annenin katlanmasına neden olacak şekilde nafakaların az miktarda takdir edilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 17.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.