Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5062 Esas 2022/3809 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, Tefecilik, 5464 sayılı Kanun'a aykırılık
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

A) Sanık ... hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme, tefecilik ve 5464 sayılı Kanun'a aykırılık suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik katılan vekili ve Cumhuriyet Savcısının temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenleme, tefecilik ve 5464 sayılı Kanun'a aykırılık” suçlarının kanundaki cezalarının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 04.11.2013 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla Cumhuriyet savcısı ile katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
B) Sanık ... hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme, 5464 sayılı Kanun’a aykırılık ve tefecilik suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafisinin temyizinin incelenmesinde;
1) 213 sayılı Kanun'un 367. maddesi uyarınca dava şartı olan Kayseri Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı Rapor Değerlendirme Komisyonu tarafından verilen mütalaanın sanıklardan ... hakkında verildiği, sanık ... hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan usulüne uygun olarak verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmadığı, bu nedenle 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan mütalaa verilip verilmeyeceği ilgili vergi dairesinden sorulup sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarını karşılamak veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmak şeklinde gerçekleşen eylemlerinin kül halinde 5464 sayılı Kanun'a aykırılık suçunu oluşturduğu gözetilmeden her iki suçtan mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle fazla ceza tayini yasaya aykırı,
3) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 08.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.