MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi


Taraflar arasındaki “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, Ankara 11. Aile Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karar taraf vekillerinin temyizi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesince yapılan inceleme sonunda bozulmuş, Mahkemece Özel Daire bozma kararına karşı direnilmiştir.
Direnme kararı taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Dava, boşanma istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerinin temyizi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 12.04.2016 tarihli ve 2015/15608 E., 2016/7355 K. sayılı kararıyla bozulmuştur.
Yerel mahkemece önceki kararda direnilmiş; direnme kararı taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Ne var ki, davacı vekili 27.03.2019 tarihinde verdiği dilekçe ile temyiz isteminden feragat etmiştir.
Dosyaya sunulan vekâletname kapsamından davacı vekilinin temyiz isteminden feragat yetkisinin bulunduğu anlaşılmıştır.
Davacı vekili asıl temyiz isteminden feragat ettiğini bildirdiğinden asıl temyize bağlı olan davalı vekilinin katılma yolu ile temyizi de incelenemeyecektir.
O hâlde, davacı vekilinin temyiz isteminin feragat nedeniyle, davalı vekilinin katılma yolu ile temyiz talebinin ise; asıl temyizden feragat edildiğinden incelenemeyeceğinden reddine karar verilmesi gerekir.

SONUÇ
Açıklanan sebeple;
Davacı vekilinin temyiz isteminin feragat nedeniyle, davalı vekilinin katılma yolu ile temyiz isteminin ise asıl temyizden feragat edildiğinden REDDİNE, istek hâlinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440. maddesi uyarınca kararın tebliğinden itibaren on beş gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 26.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.