MAHKEMESİ : BİRECİK ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/12/2013
NUMARASI : 2013/165-2013/640

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili, davalının evi terkettiğini, davacıya ve müşterek çocuğa bakmadığını ileri sürerek, müşterek çocuk için aylık 250,00 TL, davacı için aylık 500,00 TL olmak üzere toplam aylık 750,00 TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, duruşmalara katılmamış ve cevap dilekçesi vermemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren davacı kadın için aylık 250,00 TL, tarafların müşterek çocukları için aylık 200,00 TL olmak üzere toplam 450,00 TL tedbir nafakasının davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin ve davalının terk ettiği tarihten itibaren nafaka ödenmesi talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava, tedbir nafakası talebine ilişkindir.
4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine konunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
Ayrıca, TMK.nun 327/1 maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder (TMK.md.328/1). Küçüğe fiilen bakan ana veya baba, diğerine karşı çocuk adına nafaka davası açabilir (TMK.md.329/1).
Somut olayda, tarafların 22.10.2010 tarihinde evlendikleri, 02.09.2011 doğumlu Hatice adında müşterek çocuklarının bulunduğu, davalının davacıyı hamile iken babasının evine bıraktığı, bir daha arayıp sormadığı, davacının ev hanımı olduğu, gelirinin bulunmadığı, kızı ile birlikte annesinin yanında yaşadığı, davalının davacı ve müşterek çocuğun bakım ve iaşesini sağlamadığı, davacının davalıdan ayrı yaşamakta haklı olduğu anlaşılmıştır.
Dosya kapsamından, davalının çalışmadığı, babasının evinde yaşadığı ve geçimini babasının sağladığı, özürlü olması nedeniyle özürlü maaşı aldığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davalının aylık ne kadar özürlü maaşı aldığı tespit edilmediğinden, hükmedilen nafaka miktarının davalının geliri ile orantılı olup olmadığı denetlenememektedir.
Hal böyle olunca; davalının sosyal ve ekonomik durumu yeniden araştırılıp, almış olduğu özürlü maaş miktarı tespit edildikten sonra, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, davacının ihtiyaç durumu, müşterek çocuğun yaşı ve eğitim durumu, ihtiyaçları, nafakanın niteliği dikkate alınarak, TMK.nun 4.maddesi gereğince hakkaniyete uygun bir şekilde, davacı ve müşterek çocuk lehine tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme sonucunda yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.