MAHKEMESİ : KAYSERİ 4. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/12/2013
NUMARASI : 2013/79-2013/391

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı (koca) vekili, boşanma dava dilekçesi ile; tarafların, 14.04.2009 tarihinde evlendiklerini; müvekkilinin, evliliğin ölünceye kadar süreceği inancı ile bütün imkanlarını kullanarak, davalıya, yüklü sayılabilecek miktarda (toplam 6.946 TL değerinde) ziynet eşyası taktığını; evlendikten 2 ay sonra davalı F.."nın, davacıya ait oturdukları evin de tapusunu isteyip, intifa hakkı üzerinde bırakılmak suretiyle evin çıplak mülkiyetinin yarısını üzerine geçirttiğini; tapu işlerinden 14 gün sonra kavga çıkararak evi terk ettiğini ileri sürerek; tarafların şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanmalarına, toplam 6.946 TL değerindeki ziynet eşyalarının aynen iadesine ya da bedelin ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin de boşanma davacı açtığını, öncelikle davanın birleştirilmesini; iddiaların gerçeği yansıtmadığını savunup; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tarafların boşanmalarına; davacı-karşı davalı E.. B.."nin ziynet eşyalarının iadesi, olmadığı taktirde bedellerinin ödenmesine ilişkin talebinin reddine karar verilmiş, hükmün ziynetlerle ilgili davacı E.. tarafından temyizi üzerine; 2.Hukuk Dairesinin, 12.03.2012 gün ve 2011/7603 Esas, 2012/5484 Karar sayılı ilamı ile “Davacı-davalı (koca), boşanma davasıyla birlikte, eşine evlilikleri sırasında takılan ziynetlerin iadesini de istemiş, bu isteğini aile vazifelerine riayetsizlikte bulunma sebebine dayandırmıştır. Buna göre ziynetlerin iadesi talebinin dayanağını Borçlar Kanununun 244/2. maddesinde yer alan "bağıştan rücu" sebebi oluşturmaktadır. Bu madde kapsamına giren bağışlananların istirdadı isteğinde aile mahkemesi değil, genel mahkemeler görevlidir (4787 s. K.md. 4). Görev kamu düzenine ilişkin olup, bu hususta itiraz ileri sürülsün ya da sürülmesin hakim tarafından yargılamanın her aşamasında kendiliğinden dikkate alınır. Öyleyse aile mahkemesinin görevine girmeyen bu istek yönünden görevsizlik kararı verilmesi gerekir. Bu yön nazara alınmadan işin esası hakkında hüküm kurulması doğru bulunmamıştır, gerekçesiyle” mahkeme kararı bozulmuştur.
Mahkemece, bozmaya uyularak, ziynet eşyalarıyla ilgili talep hususunda görevsizlik kararı verilmiştir.
Asliye Hukuk Mahkemesinde yapılan yargılama sonucunda; davanın kabulü ile, dosyada 22.06.2009 tarihli ibraz edilen faturalardaki özellikleri bulunan 6.446,00 TL değerindeki ziynet eşyalarının davacıya aynen iadesine, olmadığı taktirde dava tarihi itibariyle ziynet eşyalarının belirlenen 7.319,00 TL olan bedelinin tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık; davacı (koca)nın, düğün sırasında davalıya bağışladığı altınlara yönelik olarak, bağıştan rücu talebinde bulunup bulunamayacağı noktasındadır. 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 295/2. (mülga 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 244/2.) maddesinde; “Bağışlanan, bağışlayana veya onun ailesinden bir kimseye karşı kanundan doğan yükümlülüklerine önemli ölçüde aykırı davranmışsa” bağışlayanın bağışlama sözünü geri alabileceği ve bağışlama konusunun geri verilmesini isteyebileceği düzenlenmiştir. Bağışlamanın geri alınması talebi konusunu oluşturan ziynetlerin, evlilik nedeniyle ve düğün sırasında davalıya bağışlandığı kuşkusuzdur. Kesinleşen boşanma davasında, mahkemece; taraflar arasında yaşanan tüm bu olaylarda her iki tarafında kusurlu olduğu kabul edilerek, şiddetli geçimsizlik nedeniyle, tarafların boşanmalarına karar verilmiştir. Boşanma davasında kadının daha fazla kusurlu olduğu kabul edilmiş olsa da, evliliğin şiddetli geçimsizlik nedeniyle son bulmasında davacı kocanın da kusuru bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda; 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 295/2.maddesinde düzenlenen bağışlamanın geri alınması koşullarının gerçekleştiğinden sözedilmesi mümkün değildir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın kabulüne ilişkin karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.