Taraflar arasında görülen davada; Davacı vakıflar idaresi, maliki olduğu 193 ve 195 parsel sayılı taşınmazlarını davalının haklı ve geçerli bir neden olmaksızın kullandığını ileri sürerek elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddianın kanıtlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .... raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava çaplı taşınmazlara elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden toplanan delillerden, dava konusu 193 ve 195 parsel sayılı taşınmazların kayden A. A.oğlu İ. vakfına ait olduğu, davacı idarenin taşınmazlara davalı tarafından haksız olarak müdahale edildiğini ileri sürerek eldeki davayı açtığında kuşku yoktur. Davalı köy muhtarı İ.T.’un mahkemeye verdiği 10.1.2008 tarihli dilekçe içeriği ve dava dilekçesinin başlığından davanın ....köyü muhtarlığını temsilen davalı adına açıldığında kuşku yoktur.
Mahkemece yapılan uygulama sonucu dinlenen tanık beyanlarından ve bilirkişi raporları içeriğinden davacı idareye ait taşınmazlardaki fındıkların tüm köylü tarafından toplanarak köyün ihtiyaçları için kullanıldığı anlaşılmaktadır.Öte yandan, davacı idarenin davalı köy muhtarına 14.9.2007 tarih 59 sayılı ihtarname göndererek taşınmazların kullanımı nedeni ile ecrimisil talep ettiği, aksi halde dava açacağını bildirdiği de açıktır.
Hal böyle olunca, kayda üstünlük tanınmak suretiyle elatmanın önlenmesi isteğinin kabulü ile bildirim tarihinden itibaren hesaplanacak ecrimisile karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere karar verilmesi doğru değildir.Davacının temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. md. gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 28.1.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.