MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı, hafta tatil ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalının diş hekimliği muayenehanesinde 01.01.1998 tarihinde çalışmaya başladığını, işten çıkarılıncaya kadar sürekli çalıştığını, son ücretinin net 600,00 TL olduğunu, dini ve milli bayramlarda tam gün çalışıldığını, son 6 aylık ücretinin verilmediğini, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai, ücret alacağı, hafta tatili ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 17.04.2000 tarihinde çalışmaya başladığını, 15.10.2010 tarihinde ayrıldığını, daha sonra 10.06.2005-31.10.2006 tarihleri arasında çalıştığını, en son ücretinin 540.00 TL olduğunu davacının bu süre sonrasında haftada 2 gün temizlik yapmak için gelip 2 günlük ücretini aldığını, sürekli çalışması olmadığını, ücretinin asgari ücret olup ödemelerinin yapıldığını, yıllık izinlerini kullandığını, ücretlerinin de ödendiğini, işyerinde milli bayramlarda çalışılmadığını, hafta sonu ve fazla çalışma yapılmayan küçük bir işyeri olduğunu, fazla mesai ve izin ücretlerinin zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, dava dilekçesinde davalının yanında 01/01/1998 yılında işe başladığını iddia etmiş, hizmet döküm cetvelinde işe giriş tarihi olarak 17/04/2000 tarihi gösterilmiştir. Davacının Bölge Çalışma Müdürlüğü’ne yaptığı şikâyet sonucunda hazırlanan raporda, davacının hizmet süresinin toplam 3 yıl 7 ay 3 gün olduğu tespit edilmiştir.
Davalının, davacıya keşide ettiği 13/01/2010 tarihli ihtarnamede de Bölge Çalışma Müdürlüğü’nün raporunda belirtilen 3 yıl 7 ay 3 günlük hizmet süresini kabul ettiği görülmüştür.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanığı ....’ın davacının işyerinde kesintisiz olarak 17/04/2000-01/02/2009 tarihleri arasında çalışmayı doğruladığından söz edilmişse de, davacı tanığının işyeri çalışanı olmadığı dikkate alındığında bu beyana itibar edilmesi hatalıdır.
Mahkemece yapılacak iş, hizmet süresini Bölge Çalışma Müdürlüğü’nün raporu ile davalının ihtarnamesinde kabul ettiği 3 yıl 7 ay 3 gün olarak kabul edip, davaya konu istekler yönünden yeniden hesaplama yapıp hüküm kurmaktır. Hizmet süresinin yazılı şekilde belirlenmesi isabetsizdir.
3-Davacı, dava dilekçesinde milli bayramlarda da çalıştığını iddia etmiş, bu iddiasını ispatlamak için tanık beyanlarına dayanmıştır. Dinlenen davacı tanıkları davalı işyerinde çalışması bulunmayan kişiler olup çalışma düzenine ilişkin görgüye dayalı bir beyanları yoktur. Bu durumda davacının milli bayramlarda çalışma alacağı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalıdır.
4-Hükmedilen miktarların net mi yoka brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.