Taraflar arasında görülen davada;Davacılar, tapulama   tespiti  sırasında  691   parsel  numarası  alıp, daha  sonra  tespit  dışı   bırakılan  taşınmazın  Eylül  1307  tarih ve  19  nolu   tapu  ile  murisleri   M.  karısı  F.  adına  kayıtlı   tapu   kapsamında   olduğunu ve kendilerinin  de   zilyetliğinde  bulunduğunu  belirtip, mirasçılık  belgesindeki   payları   oranında  adlarına   tescilini  istemişlerdir.
Davalı,nizalı  yerin  özel  mülkiyete   konu   teşkil   etmeyecek  yerlerden  olduğunu  belirtip, davanın  reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davanın  reddine  ilişkin  olarak  verilen  karar Dairece “  hükme  yeterli  inceleme ve  araştırmanın   yapılmadığı, tapuda  “ kumluk “  olarak  okunan  sınır  yönünden de   sağlıklı   belirlemenin de  yapılması  gerektiği”  gerekçeleri  ile   bozulmuş  olup,  hükmüne    uyulan  bozma  ilamı  doğrultusunda   yapılan   yargılama   sonucunda   davanın  kabulüne  karar  verilmiştir.
Karar, davalı  Hazine  vekili  tarafından  süresinde  temyiz edilmiş  olmakla, Tetkik Hakimi ........ raporu  okundu, düşüncesi  alındı, dosya  incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, tescil  isteğine  ilişkindir.
Mahkemece, davanın  reddine  ilişkin  kararın Dairece    bozulması  üzerine, bozma   ilamına  uyularak  yeniden  yapılan   yargılama  sonucunda  bozma  doğrultusunda   işlem  yapılmak  suretiyle   davanın  kabul  edilmiş  olmasında   kural  olarak  bir isabetsizlik   yoktur. Davalının  bu  yöne   değinen  temyiz   itirazları  yerinde  değildir. Reddine.
Ne  var ki, davacılar  vekili  25.1.1995  tarihli   dilekçesi  ile  davacılar   E.,M.  ve  E.’nin  dava  ile  bir ilgilerinin  bulunmadığını, zuhulen   yazıldıklarını bildirerek  bu  kişiler  adına  açılan   davadan  feragat   ettiğini  beyan  etmesine  karşın  mahkemece  davacıların  payları  oranında   tescil  kararı  verilmiştir.
Hal böyle  olunca,  davalarından  feragat   edilen   davacılar  yönünden  davanın  feragat  nedeniyle  reddine  karar  verilmesi,  buna  göre   mirasçıların   paylarının  değişeceği  gözetilerek  bir  hüküm  kurulması  gerekirken  anılan  husus  gözardı   edilerek  yazılı  olduğu  üzere  hüküm  kurulması  doğru  değildir.
Davalının  bu  yöne   değinen  temyiz  itirazları   yerindedir. Kabulü  ile  hükmün açıklanan  nedene  hasren  HUMK’nun  428.  maddesi  gereğince  BOZULMASINA, 4.2.2010   tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.