İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18092 Esas 2020/3862 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18092
Karar No: 2020/3862
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18092 Esas 2020/3862 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, kasten yaralama suçundan sanığı mahkum etmiş ancak temyiz incelemesi sonucunda hüküm bozulmuştur. Bozma sebepleri şunlardır: sanığın ek savunma hakkı verilmeden 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi uygulanması, yüzde sabit izin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde olması nedeniyle cezanın 5237 sayılı TCK'nin 86/1. maddesi yerine 86/2. maddesi gereğince tayin edilmemiş olması, haksız tahrik indiriminde orantılılık ilkesi göz önünde bulundurulmadan eksik ceza tayini yapılmış olması ve Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle sanığın hak yoksunluklarına ilişkin hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekliliği. Bu nedenlerle karar bozulmuştur. İlgili kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son, 86/1 ve 86/2. maddeleri, haksız tahrik indirimi için TCK'nin 29. maddesi ve orantılılık ilkesi, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle de 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18092 E. , 2020/3862 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama niteliğindeki "yüzde sabit iz" in basit tıbbi müdahale giderilmesinin mümkün bulunmadığı gözetilip, sanığa verilen temel cezanın 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi gereğince tayin olunması gerekirken TCK"nin 86/2. maddesinin esas alınması,
3) İlk haksız hareketin kimin tarafından yapıldığının belirlenememesi sebebiyle; TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında CGK"nin 22.10.2002 tarih 2002/4-238 esas ve 2002/367 karar sayılı kararı ve TCK"nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi dikkate alınarak sanık hakkında (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (1/2) oranında indirim yapılmak suretiyle eksik ceza tayini,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.