3. Hukuk Dairesi 2014/10885 E. , 2014/16388 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : İZMİR 8. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/03/2014
NUMARASI : 2013/617-2014/170
Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların evli olduklarını, aralarında geçimsizlik bulunduğunu, davalının evlilik birlikteliğinin yüklediği yükümlülükleri yerine getirmediğini, evi zaman zaman terk ettiğini, yılda 2-3 kez evi terk ettiğini, son olarak davalının 3-4 ay önce yine evi terk ettiğini müvekkilinin çalışmadığını, gelirinin bulunmadığını, davalının ise emekli olduğunu, müvekkilinin eşinin desteğine ihtiyacının bulunduğunu belirterek, lehine aylık 500,00 TL tedbir nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; eşi ile hala ayrı olduklarını, eşinin hayvanseverler derneğine üye olduğunu, üç yıldır evde köpek beslediğini, ayrıldıkları güne kadar kendisinin itirazının olmadığını, geçim sıkıntısı çektiklerini, hayvanseverlerin çamaşırlarını eve getirerek yıkadığını, tüm bunlardan dolayı yaşamlarının dayanılmaz hal aldığını, “eşine ya bu köpeği gönder yada ben gideceğim“ dediğini eşinin de köpeği tercih ettiğini bu sebeple evden ayrılmak zorunda kaldığını, bir ay sonra döndüğünde evin anahtarının değiştirildiğini, telefona cevap vermediğini bu sebeple geri dönmek zorunda kaldığını, eşinin kusurlu davranışları sebebiyle ayrı yaşadıklarını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davalının kendi beyanından, ayrıldıkları güne kadar 3 yıldır evde köpek besleyen eşine ses çıkarmadığı anlaşılmakla diğer tanıkların beyanları da nazara alınarak M.. P.. beyanına itibar olunmamış, bu nedenlerle tarafların mali içtimai durumları, paranın satın alma gücü, davacının yeme, içme, ısınma masrafları TMK.nun 4.maddesindeki hakkaniyet ilkesi dikkate alınarak davacı için aylık 225,00 TL tedbir nafakasına karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
4721 sayılı TMK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hâkimin müdahalesini isteyebilir. Hâkim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine konunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197. maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi bicimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hâkim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
Somut olayda dosya kapsamından ve tanık anlatımlarından; davacının müşterek hanede davalının muvafakati olmadan köpek beslediği; tartışmalarının çoğunun evdeki köpek yüzünden yaşandığı, aralarında yaşanan tartışma sonrası davacının köpeği tercih ettiği ve davalının da bu sebeple evden ayrılmak zorunda kaldığı, bir ay sonra döndüğünde evin anahtarının değiştirilmiş olması sebebiyle müşterek haneye dönemediği anlaşıldığından artık davacı eşin ayrı yaşamakta haklı olduğunu kabul etmek mümkün değildir. Bu nedenle davanın reddi gerekirken kısmen kabulü yönünde karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.