MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/07/2014 tarih ve 2013/164-2014/195 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekilleri tarafından ayrı ayrı istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2010/54095 sayılı ve “....” ibareli marka başvurusuna, müvekkilinin 2000/21305 sayılı “...” ibareli markasını mesnet göstererek yaptığı itirazın, ...."nın 2013-M-2735 sayılı kararıyla reddedildiğini, davalı şirketin marka başvurusunda kötü niyetli olduğunu, tescil talebinde bulunduğu ... ... ibaresinin müvekkili adına tescilli ... ibareli markayla ayırt edilmeyecek derecede benzer olduğunu, bu benzerliğin iltibasa neden olduğunu, ... ibaresinin herhangi bir emtianın veya emtia cinsi, vasfı veya çeşidinin çağrıştırmadığını, bu ibarenin gıda sektörüyle ilişkiside kurulamayacağından ayırt ediciliğinin düşük olmadığını ileri sürerek, ... kararının iptaline ve markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili; başvuru markası ile davacının markası arasında iltibas yaratacak nitelikte bir benzerlik olmadığını, “...” ibaresinin “...” markasının önüne geçmesinin mümkün olmadığını, markada asıl unsurun ... kelimesi olduğunu, davacının markasını bugüne kadar kullanmadığını savunarak,davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili, dava konusu ... kararının hukuka uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalının başvuru markasının tamamının davacı markasında aynen ve asıl unsur olarak yer aldığı, işaretin ayırt edicilik gücünün zayıf olmasının, tescilli olan ve halen hükmünü sürdüren bir markayı aynen içermesini haklı kılmayacağı, markalar arasında görsel, kavramsal ve sesçil olarak yüksek düzeyli bir benzerlik bulunduğu, tescil kapsamlarının tamamen aynı olması nedeniyle, markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1 (b) m. anlamında karıştırma ihtimalinin bulunduğu ve kanunun yorumlanması yetkisinin hâkime ait olduğu, aksi yönde görüş içeren bilirkişi raporunun bağlayıcılığının bulunmadığı gerekçesiyle, yeniden rapor alınmaksızın davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 16/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.