MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04/06/2014 tarih ve 2011/201-2014/394 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadaki vadeli döviz hesabında bulunan paranın banka görevlisi tarafından zimmetine geçirildiğini, hesaptaki paranın yıllık %3 faizle dava tarihi itibariyle 109.827 Euro olması gerektiğini, davalı bankanın mevduatın güvenliğinden sorumlu olduğunu ileri sürerek şimdilik 9.000 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili talebini ıslah ederek 318.497,02 TL"nin faiziyle birlikte tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının dayandığı hesap cüzdanında el yazısıyla kayıt tutulduğunu, banka kayıtlarına itibar edilmesi gerektiğini, hesap cüzdanındaki bilgilerin banka sisteminde yer almadığını, davacının hesabında 3.417,86 Euro bulunduğunu, davacının iddialarının yersiz olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı banka nezdindeki döviz hesabına 93.250 Euro yatırdığı, davacı tarafından hesaba faiz miktarı işletilmek istenince banka görevlisi tarafından sistemin bozuk olduğu söylenerek faiz miktarının banka cüzdanına el ile yazıldığı, dava tarihi itibariyle hesapta olması gereken paranın 103.401,41 Euro olduğu, bu paradan bankanın sorumlu olduğu gerekçesiyle 9.000 TL"nin dava tarihinden itibaren, 309.497,02 TL"nin ıslah tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 16.471,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 16.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.