MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 2. HUKUK DAİRESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL-TENKİS


Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince verilen 15.05.2018 gün ve 540-932 sayılı kararın Yargıtayca duruşmalı incelenmesi davalı tarafça istenilmiş olmakla, duruşma günü olarak saptanan 22.12.2020 Salı günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davalılar vekili Avukat ... geldi, davetiye tebliğine rağmen temyiz edilen davacılar Hilmi Günal v.d. vekili Avukat gelmedi, yokluğunda duruşmaya başlandı, süresinde verildiği ve kayıt olunduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelen vekilin sözlü açıklamaları dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi, iş karara bırakıldı. Bilahare Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:

-KARAR-

Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı pay oranında tapu iptali ve tescil, olmazsa tenkis isteğine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince, temlikin mirastan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile pay oranında iptal tescile dair verilen kararın davalı tarafça istinafı üzerine bölge adliye mahkemesince, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; anılan karar davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki; Dairece, eksiğin giderilmesi suretiyle ilk derece mahkemesi kararının hüküm kısmında atıf yapılan Pınarhisar Sulh Hukuk Mahkemesinin 10.12.2015 tarih 2015/1046 Esas 2015/1101 Karar sayılı veraset ilamının gönderilmesinin istenildiği, bölge adliye mahkemesince yazılan müzekkere üzerine Pınarhisar Sulh Hukuk Mahkemesince, 2015/1046 Esas kaydının yapılmadığının bildirildiği; bölge adliye mahkemesince, davacılar vekili tarafından ibraz edilen Lüleburgaz Sulh Hukuk Mahkemesinin 10.12.20215 tarih 2015/1046 Esas 2015/1101 Karar sayılı veraset ilamı gönderildiği anlaşılmakla; ilk derece mahkemesi kararında atıf yapılan veraset ilamının hükümde “Lüleburgaz Sulh Hukuk Mahkemesi” yerine “Pınarhisar Sulh Hukuk Mahkemesi” olarak yazılmış olması maddi hata olarak görülmüştür.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı HMK"nin 362. maddesinde bölge adliye mahkemelerinin temyiz olunamayan kararları düzenlenmiş, aynı maddenin 1/a bendinde de “miktar veya değeri kırkbin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" hükmüne yer verilmiş, 2018 yılı itibarıyla HMK"nin 362/1-a bendinde belirtilen 40.000.00 TL’lik kesinlik sınırı 47.530,00 TL olarak uygulanmaya başlamıştır.
Somut olayda, davacılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmamaktadır. Bu durumda her bir davacının dava ettiği miras payının dava tarihindeki değerinin, dava değeri olarak kabul edilmesi gerektiği açıktır.
Hal böyle olunca, 22.04.2015 günlü dilekçe ile 10.000 TL olarak gösterilen dava değeri üzerinden nisbi peşin harç yatırılmak suretiyle eldeki davanın açıldığı, yargılama sırasında çekişmeli taşınmazların dava tarihi itibariyle toplam değerinin 319.022,29 TL olarak keşfen saptandığı, bu değerden Lüleburgaz Sulh Hukuk Mahkemesinin 10.12.2015 tarih 2015/1046 Esas 2015/1101 Karar sayılı veraset ilamına göre her bir davacının ayrı ayrı 5/60 miras payına isabet eden değerin 26.585,19 TL olduğu, davacıların yargılama sırasında keşfen saptanan değer üzerinden harcı ikmal ettikleri, davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı bulunmakla dava değerinin her bir davacı açısından ayrı ayrı 26.585,19 TL olduğu görülmektedir. Bu durumda, hükmü temyiz eden davalı tarafın her bir davacı açısından sorumlu olduğu dava değerinin 2018 yılı itibarıyla temyiz kesinlik sınırı olan 47.530,00 TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Öte yandan, temyiz kesinlik sınırı içinde kalması nedeniyle temyiz kabiliyeti olmayan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da bir karar verilebilir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, eldeki dava bakımından davalı tarafın temyiz dilekçesinin değerden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde yatırana iadesine, 04.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.