MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(FİKRİ VE SINAI HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 07/03/2014 tarih ve 2012/461-2014/118 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 24.11.2003 tarihinde "..." ibaresini marka olarak ... nezdinde restoran kafeterya (43.01) ve otel konaklama (43.02) hizmetlerde kullanılmak üzere tescil ettirdiğini, davalının ise otelin dış cephesinde “..." ibaresini kullandığını, bu kullanımın marka hakkına tecavüz oluşturduğunu ileri sürerek tecavüzün önlenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin konaklama, turizm, petrol ürünleri ile ilgili ticari faaliyet gösteren bir aile şirketi olduğunu, söz konusu faaliyetlerde kullanılan ismin herhangi bir isim ve şahıstan esinlenmediğini, markalar arasında biçimsel benzerliklere rağmen, ibarelerin tamamen farklı şekil ve anlam içerdiğini, davacının ... markasını fiilen kullanmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraf markaları arasında iltibas bulunduğu, bu iltibasın marka hakkına tecavüz ve haksız rekabet teşkil ettiği gerekçesiyle davanın kabulü ile davalının davacının markasına haksız tecavüzünün men"ine, davalı tarafından kullanılan tabela ve reklamların kal"ine, davacının talebi doğrultusunda hükmün ulusal gazetede ilanına karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.