MAHKEMESİ : DİYARBAKIR 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/11/2013
NUMARASI : 2013/64-2013/834

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların 9 yıldır ayrı yaşadıklarını, davalının Diyarbakır Aile Mahkemesinin 2012/230 E. sayılı dosyası ile açmış olduğu boşanma davasının reddedildiğini, sağlık problemleri olan davacının komşu ve akrabalarının desteği ile tedavi olduğunu, davalının daha önce Diyarbakır Aile Mahkemesinin 2009/327 E. sayılı dosyası ile açtığı ve reddedilen boşanma davasında davacı lehine verilen tedbir nafakasının, 1. Aile Mahkemesinin 2012/230E.-1391 K. sayılı ilamı ile kaldırıldığını, müvekkilinin ev hanımı olduğunu, davalının maddi desteğine ihtiyacı bulunduğunu ileri sürerek aylık 600 TL nafakaya hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı süresinde cevap dilekçesi vermemiş, yargılamada kendisini temsil eden vekili duruşmadaki beyanında; davalı tarafından daha evvel açılan 2012/230 E. sayılı dava dosyasının temyizden bozularak geldiğini ileri sürerek derdestlik itirazında bulunmuştur.
Mahkemece; davacı kadının ayrı yaşamada haklı olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren aylık 400 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, ayrı yaşamda haklılık iddiasına dayalı tedbir nafakası istemine ilişkindir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, taraflar arasında davalı tarafından açılan boşanma davası sonucunda Diyarbakır Aile Mahkemesinin 15.02.2011 tarihinde kesinleşen 2009/327 E.-2010/1400 K. sayılı kararı ile boşanma davasının reddine ve davalı kadın lehine aylık 300 TL, müşterek çocuklar lehine ayrı ayrı 150 TL tedbir nafakasının çocukların anneye teslim tarihinden itibaren davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiştir.
Yine, davalı tarafından açılan boşanma davası sonucunda Diyarbakır 1. Aile Mahkemesinin 14.11.2012 gün ve 2012/230 E.-1391 K. sayılı ilamı ile de boşanma davasının reddine ve daha evvel 2009/327 E. sayılı dosya üzerinden hükmedilen tedbir nafakalarının kaldırılmasına karar verilmiş, söz konusu kararı davalının temyizi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 05.06.2013 gün ve 2013/3424 E.-15575 K. sayılı ilamı ile bozularak davalı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davalı vekili eldeki davanın yargılaması sırasında; davalı tarafından daha evvel açılan ve halen derdest olan Diyarbakır 1. Aile Mahkemesinin 2012/230 E.-1391 K. sayılı dosyası nedeniyle derdestlik itirazında bulunmuş, mahkemece, davalı vekilinin derdestlik itirazı hakkında olumlu-olumsuz bir karar verilmemiştir.
Hal böyle olunca; mahkemece, davalı vekilinin derdestlik itirazı hakkında olumlu-olumsuz bir karar verilmeden yazılı gerekçe ile hüküm tesis edilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 17.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.