MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin davalı şirket ile elektrik abonelik sözleşmesi düzenlediğini, ancak iş şartları nedeniyle taşınmazı kullanmadığını, tekstil atölyesini kullanan şahıslar hakkında kaçak elektrik kullanımından dolayı müvekkilinin ihbar ve suç duyurusunda bulunduğunu ileri sürerek, müvekkili adına tahakkuk edilen 53.000,00 TL elektrik kullanım bedelinden sorumlu olmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi ile; aboneliğin davacı adına olduğunu, aboneliği iptal ettirmeyen abonmanın sonraki sarfiyattan sorumlu olacağını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile; abone sözleşmelerinde sözleşme iptal olunmadıkça akidin normal kullanım ücretinden sorumlu olduğu, kaçak kullanım gibi üçüncü kişinin ağır kusuru halinde illiyet bağının kesileceği kabul edilmiş, bu bağlamda bilirkişi raporunda belirlendiği gibi; eletrik piyasası tarifeler yönetmeliğine göre normal kullanım tarifesi üzerinden hesaplanan bedelden davalı abonenin sorumlu olduğu, kaçak kullanımdan abone sahibinin sorumlu tutulamayacağı; davacı ..."nun dava tarihi olan 16/10/2012 tarihi itibariyle 29.280628 nolu abonelik borcundan davalıya 5.274,63 TL olarak borçlu ve sorumlu bulunduğunun, bunun haricindeki borçtan (48.056,00 TL"den) sorumlu bulunmadığının tespitine karar verilmiş, hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davada uyuşmazlık; aboneliğini iptal ettirmedikçe fiili kullanıcının eyleminden doğan kaçak kullanım bedelinden abonenin de kullananla birlikte müteselsilen sorumlu olup olmayacağı noktasında toplanmaktadır.
Genel kaide, kaçak kullanımdan dolayı kullanan şahsın haksız fiilden kaynaklanan sorumluluğu bulunmaktadır. Bu sorumluluk, abonenin sözleşmeden kaynaklanan yükümlülüklerini ortadan kaldırmamaktadır. (HGK. 27.04.2011 tarih 2011/19-104E 2011/239K)
Eldeki davanın ise, 6335 sayılı Yasa ile değişik 6102 sayılı TTK"nın 4. ve 5. maddelerinin yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden sonra Asliye Hukuk Mahkemesinde açıldığı anlaşılmaktadır.
Anılan Yasanın 4.maddesine göre, bir davanın ticari dava olabilmesi için uyuşmazlığın her iki tarafının da tacir olması ve ticari işletmeleriyle ilgili hususlardan doğmuş bulunması veya anılan yasa maddesinde sayılan mutlak ticari davalardan olmasının gerekli ve yeterli olduğu belirtilmiş; müteakip 5. maddesinde ise, “Bir yerde asliye ticaret mahkemesi varsa, asliye hukuk mahkemesinin görevi içinde bulunan ve 4 üncü madde hükmünce ticari sayılan davalarla özel hükümler uyarınca, ticaret mahkemesinde görülecek diğer işlere asliye ticaret mahkemesinde bakılır... Asliye ticaret mahkemesi ile asliye hukuk mahkemesi ve diğer hukuk mahkemeleri arasındaki ilişki görev ilişkisi olup, bu durumda göreve ilişkin usul hükümleri uygulanır." hükmüne yer verilmiştir.
Somut hadisede; davacının davaya konu sayacın bulunduğu taşınmazda tekstil atölyesi işletmek üzere abone olduğu, aboneliği iptal ettirmeden taşınmazdan ayrıldığı, dava dışı 3.kişinin kaçak/usulsüz kullanımından dolayı kaçak tutanağının düzenlendiği ve bu hususta da taraflar arasında bir ihtilafın olmadığı anlaşılmaktadır. Bu duruma göre uyuşmazlığın çözümü Asliye Ticaret Mahkemesinin görevi içerisindedir.
Hal böyle olunca; mahkemece, görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, işin esasına girilerek hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.