İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17011 Esas 2020/3966 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17011
Karar No: 2020/3966
Karar Tarihi: 26.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17011 Esas 2020/3966 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanığın kasten yaralama suçundan mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak, kararda bazı eksiklikler bulunduğundan ve sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğinden bahsedilmiştir.
İlk olarak, mahkeme kararında mağdurun yerine müşteki ifadesinin kullanıldığı ve bu nedenle CMK'nin 232/2-b maddesi uyarınca aykırı davranıldığı belirtilmiştir.
İkinci olarak, sanığın adli sicil kaydında tehdit suçuna ilişkin daha önce bir kararın bulunduğu ancak bu suçun uzlaşma kapsamına alındığı ve sanığın tekerrüre esas alınan hükmünde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığının araştırılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, TCK'nın 2. ve 7. maddeleri de dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK'nın 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak hapis cezasına hükmedilip edilmemesi ve TCK'nın 58, 50, 51. maddelerinin uygulanıp uygulanamayacağının değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Son olarak, Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğuna vurgu yapılmıştır.
Kanun maddeleri açıklandığında ise, CMK'nın 232/2-b maddesi, TCK'nın 106/1. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 58/3. maddesi, 58, 50, 51. maddeleri, 2. ve 7. maddeleri ile Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal eden kararı (2014/

3. Ceza Dairesi 2019/17011 E. , 2020/3966 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Gerekçeli karar başlığında, ...’nun sıfatının “mağdur” yerine “müşteki” olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/2-b maddesine aykırı davranılması,
2)Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka sabıkasının bulunmadığı da gözetildiğinde, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Van 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.11.2014 tarihli ve 2014/1120 Esas - 2014/710 Karar sayılı ilamının 5237 sayılı TCK"nin 106/1. maddesi birinci cümlesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olduğu, bahse konu suçun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi uyarınca uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla, TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, tekerrüre esas alınan hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı mahkemesinden araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekip gerekmediğinin ve CMK’nin 231/5. maddesi ile TCK"nin 58, 50, 51. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.