MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar vekili tarafından istenilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde; anataşınmazın projeye uygun olup olmadığı, depreme dayanıklılık testinin ve deprem yönetmeliğine uygun olup olmadığının her dairenin incelenerek tespiti, bunun için Kat Mülkiyeti Kanununun 23/2 fıkrası gereğince izin verilmesi istenilmiştir.
... 1. Sulh Hukuk Mahkemesi 2007/510 E. - 2009/203 K. sayılı kararıyla dava konusu kat mülkiyetine esas taşınmazda depreme karşı güçlendirme yapılması gerektiğinin tespitine, taşınmazlarda depreme karşı güçlendirme yapılmasına, davacı tarafın buna ilişkin talebinin kabulüne, güçlendirme çalışmaları yönünden kararın kesinleşme tarihinden itibaren her bir kat malikine, 45 gün süre içerisinde güçlendirme çalışmalarına izin vermelerine karar verilmiş, hükmün bir kısım davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 2014/12224 Esas - 2014/15872 Karar sayılı ilamıyla “Kat mülkiyeti kurulmuş bulunan anataşınmazda 10 adet bağımsız bölüm bulunmakta olup dava yönetici tarafından 4, 6, 7 ve 9 numaralı bağımsız bölüm maliklerine karşı açılmış diğer bağımsız bölüm malikleri davada taraf değildir. Dava sonucunda verilecek karar diğer kat maliklerinin de hukukunu yakından ilgilendirdiğinden anataşınmazdaki kat maliklerinin tamamı davaya dahil edilerek davanın esası hakkında karar verilmesi gerekirken, eksik taraf teşkiliyle davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.” denilerek kararın bozulmasına hükmetmiştir.
Mahkemece; Yargıtay bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yapılan yargılama neticesinde; davanın kabulüne, dava konusu kat mülkiyetine esas taşınmazda depreme karşı güçlendirme yapılmasının gerektiğinin tespitine, taşınmazlarda depreme karşı güçlendirme yapılmasına, davacı tarafın buna ilişkin talebinin kabulüne, güçlendirme çalışmaları yönünden kararın kesinleşme tarihinden itibaren her bir kat malikine 45 gün süre içerisinde güçlendirme çalışmalarına izin vermelerine karar verilmiş, hüküm bir kısım davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, hakimin müdahalesi istemine ilişkindir.
Dosya içerisindeki belgelerin incelenmesinde; ... 6. Sulh Hukuk Mahkemesi 14/12/2017 tarihli 2015/51 Esas - 2017/1083 Karar sayılı kararı ile tebliğden itibaren 2 haftalık süre içerisinde Yargıtay temyiz yolu açık olmak üzere verildiği anlaşılmış olup ... 1. Sulh Hukuk Mahkemesince daha önce 13.03.2009 tarihinde verilen 2007/510 Esas - 2009/203 Karar sayılı kararın Yargıtay 18. Hukuk Dairesince incelenerek 10/11/2014 tarihli 2014/12224 Esas - 2014/15872 Karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verildiği görülmekle; 1086 sayılı HUMK"nın uygulanması gerektiğinden ilgili kararın iki hafta değil 8 günlük temyiz yoluna tabi olduğu tespit edilmiştir.
... 6. Sulh Hukuk Mahkemesinin 14/12/2017 tarihli 2015/51 Esas - 2017/1083 Karar sayılı kararı, bir kısım davalılar vekiline 30.01.2018 tarihinde tebliğ edilmiş, ancak yasal 8 günlük süreden sonra 12.02.2018 tarihinde karar temyiz edilmiştir. Bu durumda HUMK"nın 437. maddesi hükmünde öngörülen 8 günlük temyiz süresi geçmiş bulunduğundan, 1.6.1990 gün ve 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz isteminin süreden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 18/03/2019 günü oy çokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Temyiz incelemesinde 1086 sayılı HUMK"nın uygulanması gerektiği, sulh mahkemesi kararlarının temyiz süresinin tebliğden itibaren 8 gün olduğu açıktır.
Ne varki; sulh hukuk mahkemesi, kısa ve gerekçeli kararında, temyiz süresi " 8 gün " olmasına rağmen "iki hafta" olarak belirlemiş, bu hüküm kararı temyiz eden bir kısım davalılar vekiline 30.01.2018 tarihinde tebliğ edilmiş, mahkemenin belirlediği iki haftalık sürede ancak yasal 8 günlük süreden sonra 12.02.2018 tarihinde karar temyiz edilmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, kanun yolu başvurusunda, mahkemece hatalı belirlenen sürenin mi, kanunda belirlenen sürenin mi uygulanması gerektiği, mahkeme kararında belirtilen sürenin kabul edilmemesi halinde adil yargılanma hakkı kapsamında yer alan mahkemeye erişim hakkının engellenip engellenmediğinin incelenmesi gerekir.
Anayasa"nın 36. maddesinin birinci fıkrasında, herkesin, meşru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı ve davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahip olduğu belirtilmiş, yine taraf olduğumuz, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddesinde de, herkesin kişisel hak ve yükümlülükleriyle ilgili her türlü iddiasını mahkeme önüne getirme hakkı güvence altına alınmış olup, bu madde kapsamında, mahkeme kararlarına karşı kanun yolu başvurusunda bulunma hakkı, adil yargılanma hakkı kapsamındadır.
Yasal düzenlemeler ve belirtilen olgular ışığında değerlendirildiğinde; davalılar vekili, mahkemenin kısa ve gerekçeli kararında belirtilen süreye uyarak, bu süre içinde temyiz başvurusunda bulunmuştur. Hakim, uyuşmazlıkta uygulanacak kanun hükmünü tespit edip uygulamakla yükümlüdür (1086 sayılı HUMK.m.76, 6100 sayılı HMK 33. maddesi). Mahkemenin, kanun yolunu ve süresini taraflara doğru gösterme yükümlülüğü gözönüne alındığında, mahkeme tarafından kanun yolu süresinin hatalı gösterilmesi sonucu davanın taraflarının kanun yolu başvuru talebinin süreden reddedilmesi, hatanın tüm sonuçlarının davanın taraflarına yüklenmesi, adil yargılanma hakkı kapsamında adalete erişim hakkının sınırlandırılmasıdır.
Anayasanın 40. maddesinin ikinci fıkrası ve 6100 sayılı Kanunun 297. maddesinin “ç” bendi uyarınca, hükümde, kanun yolları ve süresinin gösterilmesi bir zorunluluk olduğu gibi HMK 297/2. fıkrasında “Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.” vurgusu yapılmıştır. Yargı kararlarına karşı başvurulacak kanun yolu ile süresinin hükümde açıkça ve doğru olarak gösterilmemiş olması bu hakkın etkin bir şekilde kullanılmasını doğrudan engelleyecek ve hak arama hürriyetinin ihlal edilmesine sebep olacaktır.
Her ne kadar kanun yolu ve süresi, ilgili kanun maddelerinde açıkça belirtilmiş ise de, yargı organlarının yanlış yönlendirmesi sonucunda ilgililerin hak kaybına uğramayacağının kabul edilmesi gereklidir.
Karardaki yanlış yönlendirmenin hak kaybına yol açacağı açıktır, temyiz yoluna başvurma süresinin yanlış gösterilmesi bozma sebebi olmalıdır. Hakimin lehe verdiği karar hak sahibinin hak kaybına yol açacak şekilde yorumlanamaz. Kararın hüküm kısmı bir bütün olarak temyize tabidir.
Bu gibi hallerde, usul kurallarının mahkemeye erişim hakkını kısıtlayacak şekilde katı uygulanmaması, mahkemenin kanun yolu ve süresini hatalı belirlemesi halinde, kararda belirtilen süreye uyularak yapılan kanun yolu başvurusunun, adil yargılanma hakkı ve mahkemeye erişim hakkı kapsamında süresinde yapıldığının kabul edilmesi gerektiği görüşünde olduğumdan, temyiz başvurusu süresinde kabul edilerek, temyiz incelemesinin yapılması gerektiğini düşündüğümden, sayın çoğunluğun kararına katılamıyorum.