MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesi ile; davacı ile davalının evli olduklarını, davalının 25 yıldır başka bir kadınla imam nikahlı olarak yaşadığını, müvekkiline maddi ve manevi hiçbir destekte bulunmadığını, müvekkilinin çocuklarının yardımı ile hayatını idame ettirmeye çalıştığını, hastalıklarının ve yaşının verdiği zoruluklar nedeni ile kendi ihtiyaçlarını karşılayamadığını, davalının köy korucusu aynı zamanda muhtar olduğunu, gayrimenkulleri ve araçlarının bulunduğuniddia ederek, davacı lehine 750,00 TL tedbir nafakasının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi ile , davalının maddi durumunun iddia edildiği gibi iyi olmadığını, imam nikahlı eşinden olma çocuklarından üçüne bakmakla yükümlü olduğunu, kaldı ki davacıya ikamet etmekte olduğu evi ve ihtiyaçlarını karşılaması için bir tarla bıraktığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, davacı için dava tarihinden itibaren 300,00 TL tedbir nafakasına hükmedilmesine, karar tarihi itibarı ile tedbir nafakasının 100,00 TL artırılarak 400,00 TL üzerinden devamına yönelik hüküm kurulmuş, hüküm, davacı ve davalı tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava, TMK.nun 197.maddesine göre ayrı yaşamda haklılık idiasına dayalı olarak açılan tedbir nafakası isteminden ibarettir.
Tedbir nafakası talebine ilişkin davalar kanundan doğan bir alacağın tespiti ve tahsili davası niteliğinde olup, davanın açıldığı tarihten itibaren hüküm ifade eder (28.11.1956 gün, 15 E, 15 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı).
Buna göre, mahkemece dava tarihinden geçerli olacak şekilde nafakaya hükmedilmesi gerekeceği gözetilmeden; dava tarihinden itibaren 300,00 TL tedbir nafakasının 100,00 TL artırılarak 400,00 TL nafakaya karar tarihinden itibaren hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulüyle hükmün HUMK. nun 428 inci maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.