MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 15.AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/02/2014
NUMARASI : 2013/799-2014/100

Taraflar arasında görülen nafakanın kaldırılması-yoksulluk ve iştirak nafakasının artırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı dava dilekçesi ile; davalı ile boşandıklarını, boşanma kararında çocuk ve davalı lehine 500,00"er TL nafakaya hükmedildiğini, boşanma karar tarihinde çalışmayan davalının çalışmaya başladığını, aylık gelirinin 2.000,00 TL olduğunu, nafakaya ihtiyacı kalmadığını, kendisinin de kredi çektiğini belirterek aylık 500,00 TL olan yoksulluk nafakasının kaldırılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap ve karşı dava dilekçesinde; davalının 1503,22 TL maaş aldığını ancak sözleşmeli olarak çalıştığını, işe devam edip etmeyeceğinin belirsiz olduğunu, ödenen yoksulluk ve iştirak nafakalarının çocuğun dahi zaruri giderlerini karşılamakta yetersiz kaldığını, açılan davanın reddi ile müvekkiline takdir edilen nafakanın 1.000.00 TL"ye müşterek çocuk için takdir edilen nafakanın ise 1.500,00 TL"ye çıkarılmasını talep ve dava etmiştir.
Mahkemece asıl davanın kabulü ile yoksulluk nafakasının kaldırılmasına, karşı davanın ise kısmen kabulü ile müşterek çocuk için takdir edilen iştirak nafakasının dava tarihi itibarı ile 1.200,00 TL"ye çıkarılmasına karar verilmiş, hüküm taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı-karşı davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
TMK."nın 182/2.maddesinde; velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır.
Velayet kendisine tevdi edilmeyen taraf, ekonomik imkanları ölçüsünde müşterek çocuğunun giderlerine katılmakla yükümlüdür. Diğer taraftan, iştirak nafakası belirlenirken ana ve babanın ekonomik durumları gözönünde tutulmakla birlikte velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeğinin ve yüklendiği sorumlulukların karşılığı olağan harcamaların da dikkate alınması zorunludur. Ne var ki, nafaka miktarının belirlenmesine esas alınması gereken giderlerinin makul sınırlar içinde kalmasına özen gösterilmesi ve velayet kendisine bırakılmayan tarafın ağır yükümlülüklere maruz bırakılmaması gerekmektedir.
Mahkemece, nafaka takdir edilirken; çocuğun yaşı, eğitimi ve ihtiyaçlarının yanında, ana-babanın gelir durumu da gözetilmeli ve nafaka yükümlüsünün (babanın) gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir.
Somut olayda dosyadaki bilgi ve belgelerden; tarafların 07/04/2010 tarihli karar ile boşandığı; müşterek çocuğun velayetinin davacı anneye verildiği, davacı karşı davalının özel bir şirkette aylık 1.503,22 TL maaş ile çalışmakta olduğu, davalı karşı davacı babanın bankacı olup 3.200,00 TL maaş aldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda izah olunan nedenlerle; davada, tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, müşterek çocuğun yaşı, eğitim durumu, ihtiyaçları nazara alındığında; artırılan iştirak nafakası miktarı fazla olup, TMK.nun 4.maddesindeki hakkaniyet ilkesine göre annenin katkısı da düşünülerek dengeyi sağlayacak bir miktar iştirak nafakası artışına karar verilmesi gerekir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.