Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanmasıyla TCK’nın 85/1, 62, 53/2-1, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 85/1, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Adana 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/06/2009 tarihli ve 2008/616 esas, 2009/450 sayılı kararın 11.06.2009 tarihinde kesinleşmesine müteakip, sanığın denetim süresi içinde 19.08.2010 tarihinde TCK"nın 204/1. maddesinde tanımlanan resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği ve Eskişehir 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 08.10.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Adana 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.01.2016 tarihli ve 2015/1024 Esas, 2016/67 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Sanık sürücünün sevk ve idaresindeki kamyon ile meskun mahal içinde, gündüz vakti, bölünmüş tek yönlü devlet yolunda seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde yolun sağından karşıya geçmek için yola giren mağdur yayaya aracının ön sağ tarafıyla çarptığı, sanığın aracına ait toplamda 40 metre fren izinin tespit edildiği, kaza noktasına 70 metre mesafede ışıklı yaya geçidinin bulunduğu sanığın tali kusurlu olarak mağdurun ölmesine neden olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin erteleme ve seçenek yaptırımlara çevrilme hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi;
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine ve (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının (B-1) nolu bendinde yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araç,” ve “kastın yoğunluğu” ibarelerinin hükümden çıkarılması, yine hüküm fıkrasının TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunlukların uygulanmasına ilişkin (B-4) bendinin hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.