MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK.nın 157/1, 52/2-4, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, ... isimli şahsın işyerinde çalıştığı, olay günü işyerine ait parayı bankaya yatırmaya giderken sanığın katılana yaklaşarak, işyeri muhasebecisinin yanında çalıştığını söyleyip ...’ın telefon numarasını istediği, daha sonra ...ile telefonda görüşüyor intibahı uyandırıp, ...’ın parayı kendisine vermesini söylediğini belirterek katılandan 600 TL para aldığının iddia edildiği somut olayda, uzlaştırma yönünde verilen bozma sonucu uzlaştırma sağlanamadığı, dosya kapsamında toplanan delillere göre sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun"un 106/3. maddesi uyarınca adli para cezalarının ödenmemesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma kararı verilebileceği de gözetilerek, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde para cezasının ödenmemesi halinde kalan cezanın hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılanmayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasından “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına” ibaresinin çıkarılarak yerine “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilebileceğinin ihtarına” ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.