ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ

Hasımsız olarak görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09/07/2014 tarih ve 2014/227-2014/161 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı; Vergi Usul Kanunu gereği tutmakla yükümlü olduğu 2010 yılına ait işletme defterinin taşınma esnasında elde olmayan bir nedenle kaybolduğunu ileri sürerek defter için zayi belgesi verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; tacirin saklamakla yükümlü olduğu ticari defter ve kayıtları özenle muhafaza etme yükümlülüğü bulunduğu, davacının taşınma sırasında gerekli dikkat ve özeni göstermemesi nedeniyle defterinin kaybına kendisinin yol açtığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
Talep, işletme defteri için zayi belgesi verilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davacının vergi mükellefi olup işletme defteri tuttuğunu ileri sürmesi nedeniyle davanın esasına girilerek yazılı şekilde hüküm kurulmuştur. Halbuki, TTK"nın 82. maddesine göre, ancak, tacirlerin tutmakla yükümlü oldukları ticari defter ve belgeler için zayi belgesi verilebilir. Dosya kapsamı uyarınca, davacının, ticaret siciline kayıtlı olmadığı, işletmesinin büyüklüğü itibariyle TTK"nın 15. maddesinde belirtildiği şekliyle "esnaf" olarak faaliyet gösterdiği anlaşılmaktadır. Anılan 15. maddenin son cümlesinde esnaflar bakımından, TTK"nın 64. ve 82. maddelerinde belirtilen defter tutma ve saklama yükümlülüğüne ilişkin hükümlere atıf yapılmış olmadığı da gözetildiğinde, davacının TTK"nın 82/7. maddesinde belirtilen işbu davayı açma hak ve yükümlülüğü bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermek gerekirken, öncelikle değerlendirilmesi gereken bu husus, olaya uymayan gerekçeye dayalı olarak aşılmak suretiyle davanın esasına girilmesi yerinde değilse de, sonucu itibariyle doğru olan hükmün, davacının temyiz itirazının reddiyle açıklanan değişik gerekçe itibariyle onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazının reddiyle HUMK"nın 438/son maddesi uyarınca hükmün gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.