Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/3-b, 62/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın olay günü sevk ve idaresindeki araçla, meskun mahal içindeki, bölünmüş, üç şeritli, tek yönlü, asflat kaplama, kuru ve aydınlatmanın bulunduğu yolda, 0,42 promil alkollü vaziyette seyir halindeyken, aracının kontrolünü kaybederek gidiş istikametine göre sağına doğru savrulup, park halindeki bir araca çarptıktan sonra kaldırıma çıkarak yaya katılana çarparak hayati tehlike geçirecek ve vücudunda dördüncü dereceden kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanması şeklinde gerçekleşen olayda, TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksirin koşullarının gerçekleşmediği gözetilmeden, sanığın kaza esnasında alkollü olduğu belirtilmek suretiyle bilinçli taksir hükümleri uygulanarak fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 50, 51. maddelerinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği gözetilmeden, şartları oluşmadığı şeklindeki yetersiz gerekçe ile TCK"nın 50 ve 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.