Davacılar, murisinin ölümünün önceden geçirdiği iş kazasına bağlı olduğunun ve gelir bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacılar murisi M.Ç."nun ölümünün önceden geçirdiği iş kazasına bağlı olduğunun ve davacılara gelir bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacılar murisi 1946 doğumlu M.Ç.’nun davalı Kurum sigortalısı iken 30.11.1974 tarihinde R.E.isimli işverenin inşaat işyerinde çalışmakta iken ayağının kırılması neticesi iş kazası geçirdiği, sol kollum femoris kırığı oluştuğu, olayın Kurumca iş kazası sayıldığı, murise %31 maluliyet derecesi üzerinden sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı, murisin 16.5.2002 tarihinde öldüğü, ölüm tutanağında murisin ölüm nedeninin "osteomiyelit" olarak belirtildiği, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’nun 3.6.2005 tarih ve 46/1613 sayılı kararı ile “sigortalı murisin ölümünün 1974 yılında geçirdiği iş kazası sonucu olmadığının” bildirildiği,Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulunun 8.9.2008 tarih ve 4230 sayılı raporunda “sigortalı murisin 30.11.1974 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu oluşan sol kollum femoris kırığı sonrasında ortaya çıkan kısıtlılıkların zaman içinde düzelebileceği—kurulda muayene yapılamadığından dolayı malüliyet yönünden görüş bildirilemeyeceğinin” bildirildiği, Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Kurulunun 9.1.2008 tarih ve 4288 sayılı raporunda , "murisin ölümünün akciğer kanseri veya diabetik ayak yarası sonucu gelişen osteomyelit ve enfeksiyon yayılması veya her iki nedenin birlikte ortak etkisiyle meydana geldiğinin kabulünün gerektiği" ,ölümün iş kazası sonucu meydana geldiğinin tıbbi delilleri bulunmadığının” belirtildiği,davacıların aylık bağlanması talebinin davalı Kurumca, 1800 gün prim ödeme ve %50 oranında maluliyet olması gerektiği gerekçesiyle reddedildiği, davacı Fattum’un murisin dul eşi ,davacı Sara ve Süheyla’nın murisin bekar kız çocukları olduğu anlaşılmıştır.
Uyuşmazlık, somut olayda davacılara gelir bağlanıp bağlanamayacağı noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan, 5510 sayılı Yasa’nın 20. maddesinde, “İş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünü % 50 veya daha fazla oranda kaybetmesi nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri bağlanmış iken ölenlerin, ölümün iş kazası veya meslek hastalığına bağlı olup olmadığına bakılmaksızın birinci fıkraya göre belirlenen tutar, 34 üncü madde hükümlerine göre hak sahiplerine gelir olarak bağlanır. İş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünü % 50 oranının altında kaybetmesi nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri bağlanmış iken ölenlerin, ölümün iş kazası veya meslek hastalığına bağlı olmaması halinde sigortalının almakta olduğu sürekli iş göremezlik geliri, 34 üncü madde hükümlerine göre hak sahiplerine gelir olarak bağlanır.” Hükmü düzenlenmiştir.
Somut olaya gelince; mahkemece sigortalı muris’in ölümünün iş kazasına bağlı olmadığının kabulü ile bu yöndeki talebin reddi doğrudur. Ancak yukarıda anılan yasal düzenleme gereği, murisin ölümünün iş kazası veya meslek hastalığına bağlı olmaması halinde sigortalının almakta olduğu sürekli işgörmezlik gelirinin, aynı Yasa’nın 34 üncü madde hükümlerine göre hak sahibi davacılara gelir olarak bağlanması gerekirken yazılı şekilde davanın tümden reddine karar verilmesi doğru değildir.
Yapılacak iş; 5510 sayılı Yasa’nın yürürlüğe girdiği 01.10.2008 tarihinden itibaren, 5510 sayılı Yasa’nın 20. maddesi 3. fıkrasınca, sigortalı murisin almakta olduğu sürekli işgörmezlik gelirinin, aynı Yasa’nın 34 üncü madde hükümlerine göre hak sahibi davacılara gelir olarak bağlanmasına karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 18.03.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.
