Abaküs Yazılım
2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/18390
Karar No: 2014/583

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2013/18390 Esas 2014/583 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi         2013/18390 E.  ,  2014/583 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Oltu Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
    TARİHİ :05.06.2013
    NUMARASI :Esas no:2011/270 Karar no:2013/658

    Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından; kusur belirlemesi, Türk Medeni Kanununun 174. maddesi kapsamındaki tazminat taleplerinin reddi, nafakaların miktarları, eşya alacağına ilişkin kurulan hüküm ve ziynetler yönünden, davalı (koca) tarafından ise; kusur belirlemesi, nafakalar ve çeyiz eşyalarının kabulü yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
    1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
    2-Toplanan delillerden; eşinin akrabalarının müşterek eve gelmesini istemeyen, eşini evden kovan ve karısına hitaben "seni sevmiyorum, seni karım olarak kabul etmiyorum" şeklinde sözler söyleyen davalı kocanın boşanmaya neden olan olaylarda tamamen kusurlu olduğu, davacı kadına atfı kabil bir kusurun varlığının ise kanıtlanamadığı, davalı kocanın bu kusurlu eylemlerinin aynı zamanda davacı kadının kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. Durum böyleyken, mahkemece tarafların eşit kusurlu olarak kabul edilmesi ve bu hatalı kusur belirlemesine bağlı olarak davacı kadının manevi tazminat (TMK.md.174/2) talebinin reddedilmesi isabetsiz olmuş ve bozmayı gerektirmiştir.
    3-Davacı dava dilekçesinde toplam 20.000 TL maddi tazminat talebinde bulunmuş, ancak bu tazminatın ne kadarını çeyiz eşyaları bedeli olarak ne kadarını ise boşanma sebebiyle mevcut veya beklenen menfaatinin karşılığı olarak (TMK. md. 174/1) istediğini açıklamamıştır.
    a- Davacının dava dilekçesindeki 20.000 TL"lik maddi tazminat talebinin ne kadarının "boşanma sebebiyle mevcut veya beklenen menfaatinin zedelenmesi" karşılığı olarak (TMK. md. 174/1), ne kadarının "çeyiz eşyalarına" ilişkin olduğunun davacıya sorulup açıklattırılması, Türk Medeni Kanununun 174/1.maddesi kapsamı dışındaki tazminat bölümünün boşanmanın fer"isi niteliğinde olmadığı göz önüne alınarak bu bölüm için nispi peşin harç noksanlığının Harçlar Kanununun 30. maddesi gereğince tamamlattırılması, (HMK"nun 150.maddesinde gösterilen süreler içinde) harç tamamlandığı takdirde taraf delillerinin değerlendirilerek gerçekleşecek sonucu uyarınca bir karar verilmesi, aksi takdirde bu talep yönünden davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi gerekirken, bu yönde bir işlem yapılmaksızın işin esasının incelenmesi doğru görülmemiştir.
    b- Davacı kadının Türk Medeni Kanununun 174/1.maddesi kapsamındaki maddi tazminat talebi yönünden ise, yukarıda 2.bentte açıklandığı üzere davalı kocanın boşanmaya neden olan olaylarda tamamen kusurlu olduğu gözden kaçırılarak, tarafların eşit kusurlu oldukları gerekçesiyle davacının Türk Medeni Kanununun 174/1 .maddesi kapsamındaki maddi tazminat talebinin reddedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
    4-Boşanma davası ile açılan ziynet alacağı davasının, 03.10.2012 tarihli ara karar ile boşanma davasından tefrikine karar verilmiş olup, bu ara karardan rücu edilmemiştir. Mahkemece, davacı kadının ziynet alacağı talebi hakkında 03.10.2012 tarihli ara karar doğrultusunda tefrik işlemi yapılması gerekirken, bu hususa dikkat edilmeden, kararın gerekçe bölümünde davacı kadının ziynet bedeline yönelik isteminin reddedilmesinin gerektiğinin belirtilmesi, kararın hüküm bölümünde ise davacının ziynet bedeli talebine ilişkin her hangi bir hüküm oluşturulmaması usul ve yasaya aykırıdır..
    5- Kabule göre de;
    6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinin (2). fıkrasında, hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden herbiri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, aynı Yasanın 29 8. Maddesinin (2.) fıkrasında da, gerekçeli kararın, tefhim edilen hükme aykırı olamayacağı hükme bağlanmıştır. Bu düzenlemeye göre; dava dilekçesi, bilirkişi raporu gibi herhangi bir belgeye atıf yapılarak hüküm kurulamaz. Gerek tefhim edilen ve zabıtla belirlenen kararda, gerekse buna uygun düzenlenmesi zorunlu gerekçeli kararda hüküm altına alınan eşyanın cins, nitelik, miktar ve değerlerinin ayrı ayrı gösterilmesi ve taraflara yüklenen borç ile tanınan hakkın infazda güçlük çıkarmayacak biçimde belirtilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde "Bir sandık çeyiz, mutfak takımı, yatak takımı, halı, buzdolabı, çamaşır makinesi, oturma grubu, yatak odası, yataş yatak, tv sehpası, set üstü ocak, şofben, sehpa, halının mevcut olanlarının aynen; mevcut olmayanlarının rayiç bedellerinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, sair taleplerin REDDİNE" şeklinde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olduğu gibi, davacının aynen iade talebi olmadığı halde, istem dışına çıkılarak aynen iadeye de karar verilmesi de doğru bulunmamıştır.
    SONUÇ: Temyiz edilen hükmün, yukarıda 2, 3/b ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle davacı kadın, 3/a bendinde gösterilen sebeple ise davalı koca yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 1.bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, 3/a bendindeki bozma sebebine göre davacı kadının eşya alacağına ilişkin kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesine bu aşamada yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.16.01.2014(Prş.)



    Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.

    Son Eklenen İçtihatlar   AYM Kararları   Danıştay Kararları   Uyuşmazlık M. Kararları   Ceza Genel Kurulu Kararları   1. Ceza Dairesi Kararları   2. Ceza Dairesi Kararları   3. Ceza Dairesi Kararları   4. Ceza Dairesi Kararları   5. Ceza Dairesi Kararları   6. Ceza Dairesi Kararları   7. Ceza Dairesi Kararları   8. Ceza Dairesi Kararları   9. Ceza Dairesi Kararları   10. Ceza Dairesi Kararları   11. Ceza Dairesi Kararları   12. Ceza Dairesi Kararları   13. Ceza Dairesi Kararları   14. Ceza Dairesi Kararları   15. Ceza Dairesi Kararları   16. Ceza Dairesi Kararları   17. Ceza Dairesi Kararları   18. Ceza Dairesi Kararları   19. Ceza Dairesi Kararları   20. Ceza Dairesi Kararları   21. Ceza Dairesi Kararları   22. Ceza Dairesi Kararları   23. Ceza Dairesi Kararları   Hukuk Genel Kurulu Kararları   1. Hukuk Dairesi Kararları   2. Hukuk Dairesi Kararları   3. Hukuk Dairesi Kararları   4. Hukuk Dairesi Kararları   5. Hukuk Dairesi Kararları   6. Hukuk Dairesi Kararları   7. Hukuk Dairesi Kararları   8. Hukuk Dairesi Kararları   9. Hukuk Dairesi Kararları   10. Hukuk Dairesi Kararları   11. Hukuk Dairesi Kararları   12. Hukuk Dairesi Kararları   13. Hukuk Dairesi Kararları   14. Hukuk Dairesi Kararları   15. Hukuk Dairesi Kararları   16. Hukuk Dairesi Kararları   17. Hukuk Dairesi Kararları   18. Hukuk Dairesi Kararları   19. Hukuk Dairesi Kararları   20. Hukuk Dairesi Kararları   21. Hukuk Dairesi Kararları   22. Hukuk Dairesi Kararları   23. Hukuk Dairesi Kararları   BAM Hukuk M. Kararları   Yerel Mah. Kararları  


    Avukat Web Sitesi