3. Hukuk Dairesi 2014/19809 E. , 2014/17201 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : KAYSERİ 2. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2012/399-2013/810
Taraflar arasında görülen kişisel eşyanın iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davalı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan 24.06.2014 gününde temyiz eden davalı vekili Av. O.. Y.."ın sözlü açıklamaları dinlendikten sonra nevakısın giderilmesi bakımından dosya mahalline geri çevrilmiş, nevakıs giderildikten sonra dosya bu kez yeniden gelmekle; belli günde dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkili ile davalının boşandıklarını, ancak davalının müvekkiline ait ziynet ve çeyiz eşyalarını vermediğini iddia ederek; ziynet ve çeyiz eşyalarının aynen iadesine, olmadığı takdirde fazlaya ilişkin hakkı saklı kalmak üzere ziynet ve çeyiz eşyalarının bedelinden şimdilik 40.000 TL nin tahsiline karar verilmesini talep etmiş, cevaba karşı cevap dilekçesinde ise ziynet eşyalarının düğünden sonra davalı ve ailesi tarafından alındığını ileri sürmüştür.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; iş bu davadan önce çeyiz eşyalarının teslim alınması için müvekkili tarafından davacı tarafa ihtarname gönderildiğini, ancak davacı tarafça çeyiz eşyalarının teslim alınmadığını, ziynet eşyalarının ise evi not bırakmak suretiyle terk eden davacı tarafından götürüldüğünü savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Davacı vekili 25.09.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile bedel yönünden talebini 45.245 TL ye yükseltmiştir.
Mahkemece; tanık anlatımları ile davacının, davalıdan ayrılırken bir kısım çeyiz ve ziynet eşyalarını yanına alamadığının belirlendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, eşya ve kuyumcu bilirkişilerin raporlarında belirtilen çeyiz ve ziynet eşyalarının aynen davacıya iadesine, aynen iadenin mümkün olmaması halinde ise çeyiz ve ziynet eşyalarının bedelleri toplamı olan 45.009,75 TL nin davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Davalı tarafın çeyiz eşyalarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle çeyiz eşyalarının davalı tarafta bulunduğunun sabit olmasına göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddine,
2- Davalı tarafın ziynet eşyalarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; 01.02.2000 tarihinde evlenen tarafların 2004 yılında ayrı yaşamaya başladıkları, bu nedenle davalı tarafından davacı aleyhine Kayseri 3. Aile Mahkemesinde açılan 2004/679 E. Sayılı boşanma davasının red ile sonuçlandığı, sonrasında karşılıklı olarak Kayseri 1. Aile Mahkemesinde açılan 2010/70 E. sayılı boşanma davası sonucunda verilen karar ile tarafların boşandıkları, iş bu davanın ise 28.05.2012 tarihinde açıldığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda; davacının evi not bırakarak terk ettiğini, bu esnada ziynet eşyalarını yanında götürüldüğünü savunan davalı taraf, taraflar arasında görülmüş olan boşanma davalarına delil olarak dayanmıştır. Ne var ki, mahkemece; davalı tarafça delil olarak dayanılan Kayseri 3. Aile Mahkemesinin 2004/679 E. sayılı boşanma dosyası celbedilip incelenmemiştir.
Buna göre, mahkemece; öncelikle davalı tarafça delil olarak dayanılan Kayseri 3. Aile Mahkemesinin 2004/679 E. sayılı boşanma dosyasının celbedilip incelenmesi, sonrasında ise bu delil ile toplanan diğer delillerin birlikte değerlendirilmesi suretiyle uyuşmazlığa konu ziynet eşyalarının esası hakkında hüküm tesis edilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
Bu itibarla, temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davalı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100 TL vekâlet ücretinin davacı taraftan alınıp davalı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.