Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ücret alacağı, fazla mesai, yıllık ücretli izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde satış temsilcisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı sebep olmaksızın feshedildiğini belirterek, müvekkilinin ihbar ve kıdem tazminatı, ücret, fazla mesai, yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacağı isteklerinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacının işyerindeki çalışma düzenini ve saatlerini gösterir puantaj ve benzeri belgeler mevcut değildir. Bu durumda her iki tarafın tanık beyanlarına göre ihtilafın çözümlenmesi gereklidir. Yargılama sırasında davacı tanığı olarak dinlenen İbrahim davacının müşterisi olup çalışma düzenini bilebilecek görgüye sahip değildir. Diğer davacı tanığı da giriş saatini belirtmekle çıkış saati konusunda bilgisinin olmadığını belirtmiştir. Davalı tanıklarından A. davacı ile aynı işi yapmakta olup satış elemanı olarak çalışmaktadır. İşyerinde sabah saat 08:00 ile 17:30 arası çalıştıklarını, pazarlama sırasında işin uzamasının mesai saatlerine uymamaktan kaynaklandğını beyan etmşitir. Diğer tanıklar da çıkış konusunda beyanda bulunmamışlardır. Hükme esas bilirkişi raporunda, 08:00-21:00 saatleri arası onüç saat çalışıldığı kabul edilerek ara dinlenme düşüldükten sonra haftalık yirmidört saat üzerinden hesaplama yapıldığı belirtilmiş ve söz konusu alacağa dair hesaplama yapılmıştır. Açıklanan sebeplerle, mahkemece, davalı tanığı Ahmet Özkan"ın beyanı da dikkate alınarak 08:00-17:30 arası çalışıldığı sabittir. İşyerinin ve yapılan işin niteliği gereği verilen ara dinlenmelerin de değerlendirilmesiyle, bu durumda haftalık ellibir saat çalışma ile haflalık altı saat fazla mesai alacağı hesaplanarak %30"dan az olmamak üzere indirimle karar verilmesi gerekmiştir. Bu durumun gözetilmeden yanılgılı değerlendirme ile karar verilmesi hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.