Davacı ... ile davalı .... arasında İstanbul Anadolu 7. Tüketici Mahkemesinde görülen tazminat davasının reddine dair verilen hüküm hakkında İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacının istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik olarak verilen 9/5/2019 tarihli ve 2017/2892 Esas 2019/1161 Karar sayılı kararın davacı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 13. Hukuk Dairesince temyiz isteminin reddine dair verilen 27/9/2019 tarihli ve 2019/3802 Esas 2019/9040 Karar sayılı karara karşı, davacı vekili tarafından maddi hatanın düzeltilmesi istenilmiştir.
İsteğin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Yeniden yapılan incelemede; bölge adliye mahkemesi kararını 19/5/2019 tarihinde tebliğ alan davacı vekilinin temyiz dilekçesini yasal süre geçtikten sonra 10/6/2019 tarihinde temyiz ettiğinden bahisle Yargıtay 13. Hukuk Dairesince temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş ise de, davacı vekilinin kararı yasal süre içerisinde 3/6/2019 tarihinde temyiz ettiği, temyiz tarihinin 10/6/2019 olarak kabulünün maddi hataya müstenit olduğu anlaşılmakla, davacı vekilinin bu yöne ilişen isteğinin kabulü ile temyiz dilekçesinin reddine ilişkin karar kaldırılarak temyiz itirazlarının incelenmesine geçildi:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan bölge adliye mahkemesi kararının 6100 sayılı HMK’nın 370/1 maddesi uyarınca ONANMASINA, 44,40 TL temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 8/9/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.