MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 15/12/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; yargı yolu yönünden davanın reddine dair verilen 12/06/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-) Diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, haksız eyleme dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın yargı yolu yönünden reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir..
01/10/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 331/2 maddesi hükmüne göre; “Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmesi hâlinde, yargılama giderlerine o mahkeme hükmeder. Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmemiş ise talep üzerine davanın açıldığı mahkeme dosya üzerinden bu durumu tespit ile davacıyı yargılama giderlerini ödemeye mahkum eder.”
Yukarıdaki düzenleme hiç kuşkusuz adli yargı yerinde görülecek davalarda ve adli mahkemeler arasındaki görevsizlik kararlarında uygulanacak bir hüküm olup HMK"nda düzenlenmiştir. Düzenlemede “davaya bir başka mahkemede devam edilmesi” hali anlatılmıştır. Yargı yolu bakımından görevsizlik kararında ise, davaya başka mahkemede devam edilmesi söz konusu olmayıp, kendine has usul kuralları bulunan farklı yargı yerinde yeniden açılacak bir davanın görülmesi durumu söz konusudur ve bu dava adli yargı yerindeki davanın devamı niteliğinde değildir. Şu halde, yargı yolu bakımından ret kararı verilmesi durumunda davalı yararına karar gününde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 7. maddesi uyarınca vekalet ücreti takdiri gerekirken yazılı gerekçe ile vekalet ücreti verilmemiş olması doğru değildir. Ancak bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, HUMK.’nun 438. maddesi uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle hüküm fıkrasına 5. bent olarak “Davalı yararına karar günündeki Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 7. maddesi uyarınca 1.200,00-TL vekalet ücreti takdiri ile davacıdan alınarak davalı tarafa verilmesine” cümlesinin yazılmasına, diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenle reddi ile kararın düzeltilmiş bu şeklinin ONANMASINA 13/03/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.