İcra Kararları - Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/1525 Esas 2013/5381 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/1525
Karar No: 2013/5381
Karar Tarihi: 25.03.2013

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2013/1525 Esas 2013/5381 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı S... Petrol Ürünleri Gıda ve Nakliye Tic.Ltd.Şti., haksız olarak el konulan yakıt bedelinin ödetilmesi istemiyle davalı K.. İ.. aleyhine dava açtı. Ancak mahkeme, husumet yönünden ret kararı verdi. Davacı tarafından yapılan teyze talebi sonrasında konu Yargıtay'a taşındı.
Kararda, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun (CMK) 141. maddesinde, suç soruşturması veya kovuşturması sırasında el konulan kimsenin maddi ve manevi zararlarını isteyebileceği hüküm altına alındığı belirtilir; 142/2. maddesi ise, zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesi'nde dava açabileceğini öngörür. Ancak, CMK'nın 141-144 maddelerinin 1 Haziran 2005'ten itibaren yapılan işlemler hakkında uygulanabileceği belirtilir.
Davaya konu olan yakıtın suç şüphesine dayalı olarak el konulduğu belirtilir ve bu nedenle davanın Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülmesi gerektiği ifade edilir. Mahkemenin bu yönü gözetmediği kaydedilerek, kararın bozulması gerektiği sonucuna varılır.
Detaylı kanun maddeleri ise şöyledir:
- CMK 141. madde: Suç soruşturması veya kovuşturması sırasında el konulan kimsenin maddi ve manevi her türlü zararlarını devletten isteyebileceği
- CMK 142/2. madde: Zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesi'nde dava açabileceği ve eğer o yer Ağır Ceza Mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka Ağır Ceza Dairesi yoksa en yakın Ağır Ceza Mahkemesi'nde karara bağlanacağı belirtilmektedir.

4. Hukuk Dairesi 2013/1525 E. , 2013/5381 K.

HAKSIZ OLARAK EL KONULAN YAKIT BEDELİNİN ÖDETİLMESİ
KORUMA TEDBİRİ NEDENİYLE TAZMİNAT

CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 141
CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 142

"İçtihat Metni"

Davacı S... Petrol Ürünleri Gıda ve Nakliye Tic.Ltd.Şti. vekili Avukat tarafından, davalı K.. İ.. aleyhine 16/03/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 13/07/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız olarak el konulan yakıt bedelinin ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, husumet yönünden ret kararı verilmiş; hüküm, davacı tarafından teyiz olunmuştur.
1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 7.bölümünde "koruma tedbirleri nedeni ile tazminat" konusu düzenlenmiştir. CMK"nun 141.maddesinde, suç soruşturması veya kovuşturması sırasında eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine koşulları oluşmadığı halde el konulan kimsenin maddi ve manevi her türlü zararlarını devletten isteyebileceği öngörülmüştür. Aynı yasanın 142/2.maddesinde "istem zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesinde ve eğer o yer Ağır Ceza Mahkemesi tazminat konusu işlemle ilişkili ise ve aynı yerde başka Ağır Ceza Dairesi yoksa en yakın Ağır Ceza Mahkemesinde karara bağlanır." şeklinde düzenleme yapılmıştır. Ancak, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 6.maddesinde, Ceza Muhakemesi Kanununun 141 ila 144.maddeleri hükümlerinin 1 Haziran 2005 tarihinden itibaren yapılan işlemler hakkında uygulanacağı belirtilmiştir.
Dava konusu yakıta suç şüphesine dayalı olarak 27/12/2007 tarihinde el konulmuştur. Şu halde davanın Ağır Ceza Mahkemesinde görülmesi gerekir. Mahkemece bu yönün gözetilmemiş olması usul ve yasaya aykırıdır. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA; bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25/03/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.