Davacı,  davalı işveren nezdinde 03.11.1996-03.06.2001 tarihleri arası çalıştığının tespiti ile işçilik alacaklarının tahsiline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava; davalı Kuruma ait işyerinde 03.11.1996-03.06.2001 tarihleri arasında geçen çalışmaların tespiti ile işçilik alacaklarının tahsili istemine ilişkindir;
Mahkemece; davanın kabulüne karar verildiği halde  gerekçeli kararın hüküm fıkrasında işçilik alacakları konusunda karar verilmeyerek, tefhim edilen hükme aykırı biçimde karar verilmiştir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir.
Oysa 09.10.2007 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile, gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Kısa kararda davacının 350,00 YTL kıdem tazminatı,140,00 YTL ihbar tazminatı  ve 177,88 YTL  ücret alacağı olmak üzere  667,88 YTL alacağın 07.11.2002 tarihinden itibaren  işleyecek faizi ile birlikte  davalı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumunda tahsili ile davacıya ödenmesine hükmedilirken, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında işçilik alacaklarına ilişkin bir karar verilmemiştir. Konuyla ilgili 10.4.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde  karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup hüküm bozulmalıdır
SONUÇ: Hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre, davalıların temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, 19.01.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.